فصل هفتم:
تقصیر
و در آن چند مسأله است:
مسألۀ 1- واجب است بعد از آنکه سعی کرد،تقصیر کند؛یعنی قدری از ناخنها یا قدری از موی سر یا شارب یا ریش را بزند،و بهتر آن است که اکتفا به زدن ناخن نکند و از موی قدری بزند،بلکه موافق احتیاط است،و تراشیدن سر در تقصیر کفایت نمی‌کند بلکه حرام است.
مسألۀ 2- این عمل نیز از عبادات است و باید با نیت پاک و خالی از قصد غیر اطاعت خدا بیاورد،و اگر ریا کند موجب باطل شدن عمره‌اش می‌شود،مگر آنکه جبران کند.
مسألۀ 3- اگر تقصیر را فراموش کند تا وقتی که احرام حج را ببندد، عمره‌اش صحیح است و مستحب است فدیۀ یک گوسفند،و احتیاط آن است که فدیه بدهد.
مسألۀ 4- اگر عمداً تقصیر را ترک کند تا احرام بستن به حج،عمرۀ او باطل می‌شود بنا بر اقوی،و ظاهراً حج او حج افراد شود،و احتیاط واجب آن است که پس از اتمام کردن حج افراد عمرۀ مفرده به جا آورد و در سال بعد حج را اعاده کند.
کتابمناسک حج: مطابق با فتاوای امام خمینی (س) (به ضمیمه ترجمه بعضی از مسائل حج تحریر الوسیله و حدود 550 مسأله جدید)صفحه 215
مسألۀ 5- در عمرۀ تمتع،طواف نساء واجب نیست،و اگر بخواهد احتیاط کند،طواف و نماز آن را رجائاً به جا آورد.
مسألۀ 6-بعد از آنکه شخص مُحرم تقصیر کرد،حلال می‌شود بر او به غیر از تراشیدن سر هر چه حرام شده بود بر او به واسطۀ احرام،حتی نزدیکی با زن.
کتابمناسک حج: مطابق با فتاوای امام خمینی (س) (به ضمیمه ترجمه بعضی از مسائل حج تحریر الوسیله و حدود 550 مسأله جدید)صفحه 216