عدّۀ طلاق
مسأله 2519- زنی که نُه سالش تمام نشده و زن یائسه عدّه ندارد؛یعنی اگرچه شوهرش با او نزدیکی کرده باشد،بعد از طلاق میتواند فوراً شوهر کند.
مسأله 2520- زنی که نُه سالش تمام شده و یائسه نیست اگر شوهرش با او نزدیکی کند و طلاقش دهد،بعد از طلاق باید عدّه نگهدارد؛یعنی بعد از آن که در پاکی طلاقش داد به قدری صبر کند که دو بار حیض ببیند و پاک شود،و همین که حیض سوم را دید عدّه او تمام میشود و میتواند شوهر کند.ولی اگر پیش از نزدیکی کردن با او طلاقش بدهد عدّه ندارد؛یعنی میتواند بعد از طلاق فوراً شوهر کند.
مسأله 2521- زنی که حیض نمیبیند اگر در سن زنهایی باشد که حیض میبینند، چنانچه شوهرش او را طلاق دهد،باید بعد از طلاق تا سه ماه عدّه نگهدارد .
کتابرساله توضیح المسائل آیة الله العظمی بروجردی با حواشی امام خمینی (س)صفحه 509
مسأله 2522- زنی که عدّه او سه ماه است،اگر اول ماه طلاقش بدهند باید سه ماه هلالی؛یعنی از موقعی که ماه دیده میشود تا سه ماه،عدّه نگهدارد.و اگر در بین ماه طلاقش بدهند،باید باقی ماه را با دو ماه بعد از آن و نیز کسری ماه اول را از ماه چهارم عدّه نگهدارد تا سه ماه تمام شود،مثلاً اگر غروب روز بیستم ماه طلاقش بدهند و آن ماه بیست و نُه روز باشد باید نه روز باقی ماه را با دو ماه بعد از آن و بیست روز از ماه چهارم عدّه نگهدارد،و احتیاط مستحب آن است که از ماه چهارم بیست ویک روز عدّه نگهدارد تا با مقداری که از ماه اول عدّه نگهداشته سی روز شود.
مسأله 2523- اگر زن آبستن را طلاق دهند،عدّهاش تا دنیا آمدن یا سقط شدن بچۀ او است،بنابراین اگر مثلاً یک ساعت بعد از طلاق بچۀ او به دنیا آید،عدّهاش تمام میشود.
مسأله 2524- زنی که نُه سالش تمام شده و یائسه نیست اگر صیغه شود مثلاً یک ماهه، یا یک ساله شوهر کند،چنانچه شوهرش با او نزدیکی نماید و مدت آن زن تمام شود یا شوهر مدت را به او ببخشد باید عدّه نگه دارد،پس اگر حیض میبیند بنابر احتیاط واجب باید به مقدار دو حیض یا به مقدار دو پاکی هر کدام که بیشتر است عدّه نگه دارد و شوهر نکند و اگر حیض نمیبیند،احتیاط واجب آن است که چهل و پنج روز از شوهر کردن خودداری نماید.
مسأله 2525- ابتدای عدّۀ طلاق از موقعی است که خواندن صیغۀ طلاق تمام میشود، چه زن بداند طلاقش دادهاند یا نداند،پس اگر بعد از تمام شدن عدّه بفهمد که او را طلاق دادهاند،لازم نیست دوباره عدّه نگهدارد.
کتابرساله توضیح المسائل آیة الله العظمی بروجردی با حواشی امام خمینی (س)صفحه 510