[شروط صحت طلاق]

‏‏ ‏

‏‏[شروط صحت طلاق]‏

‏‏مسأله 2507- مردی که زن خود را طلاق می‌دهد،باید بالغ ‏‎[1]‎‏و عاقل باشد،و به اختیار ‏‎ ‎‏خود طلاق دهد،و اگر او را مجبور کنند که زنش را طلاق دهد طلاق باطل است،و نیز ‏‎ ‎‏باید قصد طلاق داشته باشد،پس اگر صیغۀ طلاق را به شوخی بگوید صحیح نیست.‏

‏‏         مسأله 2508- زن باید در وقت طلاق از خون حیض و نفاس پاک باشد و شوهرش در ‏‎ ‎‏آن پاکی با او نزدیکی نکرده باشد و تفصیل این دو شرط در مسائل آینده گفته می‌شود.‏

‏‏مسأله 2509- طلاق دادن زن در حال حیض یا نفاس درسه صورت صحیح است:‏

‏‏اول: آن که شوهرش بعد از ازدواج با او نزدیکی نکرده باشد.‏

‏‏         دوم: معلوم باشد آبستن است،و اگر معلوم نباشد و شوهر در حال حیض طلاقش ‏‎ ‎‏بدهد،بعد بفهمد آبستن بوده،احتیاط واجب ‏‎[2]‎‏آن است که دوباره او را طلاق دهد.‏

‏‏         سوم: مرد به واسطۀ غایب بودن ‏‎[3]‎‏نتواند بفهمد که زن از خون حیض یا نفاس ‏‎ ‎‏پاک است یا نه. ‏

‏
‏‎

‏‏         مسأله 2511- کسی که می‌داند زنش در حال حیض یا نفاس است،اگر غایب شود مثلاً ‏‎ ‎‏مسافرت کند و بخواهد او را طلاق دهد،باید تا مدتی که معمولاً زن‌ها از حیض یا ‏‎ ‎‏نفاس پاک می‌شوند صبر کند.‏

‏‏         مسأله 2512- اگر مردی که غایب است بخواهد زن خود را طلاق دهد چنانچه بتواند ‏‎ ‎‏اطلاع پیدا کند که زن او در حال حیض یا نفاس است یا نه،اگرچه اطلاع او از روی ‏‎ ‎‏عادت حیض زن،یا نشانه‌های دیگری باشد که در شرع معیّن شده،باید تا مدتی که ‏‎ ‎‏معمولاً زن‌ها از حیض یا نفاس پاک می‌شوند صبر کند.‏

‏‏         مسأله 2513- اگر با عیالش که از خون حیض و نفاس پاک است نزدیکی کند و بخواهد ‏‎ ‎‏طلاقش دهد،باید صبر کند تا دوباره حیض ببیند و پاک شود،ولی زنی را که نُه سالش ‏‎ ‎‏تمام نشده،یا آبستن است،اگر بعد از نزدیکی طلاق دهند،اشکال ندارد،و همچنین ‏‎ ‎‏است اگر یائسه باشد؛یعنی اگر سیده است بیشتر از شصت سال و اگر سیده نیست ‏‎ ‎‏بیشتر از پنجاه سال داشته باشد.‏

‏‏         مسأله 2514- اگر با زنی که از خون حیض و نفاس پاک است نزدیکی کند و در همان ‏‎ ‎‏پاکی طلاقش دهد چنانچه بعد معلوم شود که موقع طلاق آبستن بوده،بنابر احتیاط ‏‎ ‎‏واجب ‏‎[4]‎‏باید دوباره او را طلاق دهد.‏

‏‏         مسأله 2515- اگر با زنی که از خون حیض و نفاس پاک است نزدیکی کند و مسافرت ‏‎ ‎‏نماید،چنانچه بخواهد در سفر طلاقش دهد،باید به قدری که زن معمولاً بعد از آن ‏‎ ‎‏پاکی،خون می‌بیند و دوباره پاک می‌شود صبر کند. ‏

‏
‏‎

‏‏         مسأله 2517- طلاق باید به صیغۀ عربی صحیح خوانده شود و دو مرد عادل آن را ‏‎ ‎‏بشنوند و اگر خود شوهر بخواهد صیغۀ طلاق را بخواند و اسم زن او مثلاً فاطمه باشد ‏‎ ‎‏باید بگوید:‏

‏‏«زَوْجَتِی فٰاطِمَةُ طٰالِقٌ» (یعنی زن من فاطمه رها است)و اگر دیگری را ‏‎ ‎‏وکیل کند آن وکیل باید بگوید:‏

‏‏«زَوْجَةُ مُوکِّلِی فٰاطِمَةُ طٰالِقٌ».‏

‏‏         مسأله 2518- زنی که صیغه شده،مثلاً یک ماهه یا یک ساله او را عقد کرده‌اند طلاق ‏‎ ‎‏ندارد،و رها شدن او به این است که مدتش تمام شود،یا مرد مدت را به او ببخشد به ‏‎ ‎‏این ترتیب که بگوید:مدت را به تو بخشیدم و شاهد گرفتن و پاک بودن زن از حیض ‏‎ ‎‏لازم نیست.‏

‏‏ ‏

‏‎

• -بنابر احتیاط واجب.
• -واجب نیست.
• -یا مشقّت داشته باشد برای او فهمیدن.
• -واجب نیست.