احکام خرید و فروش

شرایط فروشنده و خریدار

‏ ‏

شرایط فروشنده و خریدار

‏         مسأله 2089- برای فروشنده و خریدار شش چیز شرط است:اول:آن که بالغ باشند. ‏

‏دوم:آن که عاقل باشند.سوم:آن که سفیه نباشند ‏‎[1]‎‏یعنی مال خود را در کارهای بیهوده ‏‎ ‎‏مصرف نکنند.چهارم:آن که قصد خرید و فروش داشته باشند پس اگر مثلاً به شوخی ‏‎ ‎‏بگوید مال خود را فروختم،معامله باطل است.پنجم:آن که کسی آنها را مجبور نکرده ‏‎ ‎‏باشد.ششم:آن که جنس و عوضی را که می‌دهند مالک باشند ‏‎[2]‎‏و احکام اینها در ‏‎ ‎‏مسائل آینده گفته خواهد شد.‏

‏         مسأله 2090- معاملۀ با بچۀ نابالغ باطل است ‏‎[3]‎‏،اگرچه پدر یا جدّ آن بچه به او اجازه ‏‎ ‎‏داده باشند که معامله کند،اما اگر طفل وسیله باشد که پول را به فروشنده بدهد و جنس ‏‎ ‎‏را به خریدار برساند،یا جنس را به خریدار بدهد و پول را به فروشنده برساند،-چون ‏‎ ‎‏واقعاً دو نفر بالغ با یکدیگر معامله کرده‌اند-معامله صحیح است،ولی باید فروشنده و ‏‎ ‎‏خریدار یقین داشته باشند که طفل جنس و پول را به صاحب آن می‌رساند. ‏


کتابرساله توضیح المسائل آیة الله العظمی بروجردی با حواشی امام خمینی (س)صفحه 416
‏         مسأله 2091- اگر از بچۀ نابالغ چیزی بخرد،یا چیزی به او بفروشد باید جنس یا ‏‎ ‎‏پولی را که از او گرفته به صاحب آن بدهد ‏‎[4]‎‏،یا از صاحبش رضایت بخواهد.و اگر ‏‎ ‎‏صاحب آن را نمی‌شناسد و برای شناختن او هم وسیله‌ای ندارد،باید چیزی را که از ‏‎ ‎‏بچه گرفته از طرف صاحب آن مظالم بدهد.‏

‏         مسأله 2092- اگر کسی با بچه نابالغ معامله کند و جنس یا پولی که به بچه داده از بین ‏‎ ‎‏برود نمی‌تواند از بچه یا ولیّ او مطالبه نماید.‏

‏         مسأله 2093- اگر خریدار یا فروشنده را به معامله مجبور کنند چنانچه بعد از معامله ‏‎ ‎‏راضی شود و بگوید راضی هستم،معامله صحیح است ولی احتیاط مستحب آن است ‏‎ ‎‏که دوباره صیغۀ معامله را بخوانند.‏

‏         مسأله 2094- اگر انسان مال کسی را بدون اجازۀ او بفروشد چنانچه صاحب مال به ‏‎ ‎‏فروش آن راضی نشود و اجازه نکند معامله باطل است.‏

‏         مسأله 2095- پدر و جدّ پدری طفل و نیز وصی پدر و وصی جدّ پدری می‌توانند ‏‎[5]‎‎ ‎‏مال طفل را بفروشند،مجتهد عادل هم می‌تواند مال دیوانه یا طفل یتیم،یا مال کسی را ‏‎ ‎‏که غایب است بفروشد.‏

‏         مسأله 2096- اگر کسی مالی را غصب کند و بفروشد و بعد از فروش صاحب مال ‏‎ ‎‏معامله را برای خودش اجازه دهد،معامله صحیح است و چیزی را که غصب کننده به ‏


کتابرساله توضیح المسائل آیة الله العظمی بروجردی با حواشی امام خمینی (س)صفحه 417
‏مشتری داده و منفعت‌های آن از موقع معامله ملک مشتری است ‏‎[6]‎‏و چیزی را که ‏‎ ‎‏مشتری داده و منفعت‌های آن از موقع معامله،ملک کسی است که مال او را غصب ‏‎ ‎‏کرده‌اند.‏

‏         مسأله 2097- اگر کسی مالی را غصب کند و بفروشد به قصد این که پول آن، ‏‎ ‎‏مال خودش باشد،چنانچه صاحب مال معامله را اجازه نکند معامله باطل است، ‏‎ ‎‏و اگر برای کسی هم که مال را غصب کرده اجازه نماید صحیح بودن معامله ‏‎ ‎‏اشکال دارد.‏

‏ ‏

کتابرساله توضیح المسائل آیة الله العظمی بروجردی با حواشی امام خمینی (س)صفحه 418

  • -شرط آن است که سفیه از طرف حاکم منع نشده باشد،و همین‌طور شرط است که به‌راه‌های دیگر حاکم او را ممنوع نکرده باشد از تصرف در اموال خودش.
  • -یا اختیاردار،مثل پدر و جدّ صغیر.
  • -مگر در چیزهای حقیر کم قیمت که متعارف است،در صورتی که طفل ممیز باشد.
  • -یا به ولی صغیر بدهد اگر مال از صغیر است،و اگر ولی او را پیدا نکند باید تسلیم حاکم‌شرع بکند و نباید صدقه بدهد.
  • -در صورتی که مفسده نداشته باشد،بلکه بهتر آن است که با ملاحظه مصلحت بفروشند،بلکه در وصی چه از جانب پدر باشد یا جد باید با مصلحت بفروشد و فقط مفسده نداشتن کفایت نمی‌کند و این شرط در مجتهد هم هست،بلکه بهتر آن است که مجتهد در صورتی معامله را انجام دهد که اگر انجام ندهد مفسده و ضرر برای طفل داشته باشد.
  • -احتیاط واجب آن است که مشتری و صاحب مال در نماها و منفعت‌ها مصالحه کنند.