نیت زکات
مسأله 1- انسان باید زکات را به قصد قربت؛یعنی برای انجام فرمان خداوند عالم بدهد و در نیت معیّن کند که آنچه را می‌دهد،زکات مال است یا زکات فطره.
مسأله 2- اگر کسی را وکیل کند که زکات او را بدهد،وکیل باید مباشر نیت زکات شود در وقت ادای آن.
مسأله 3- اگر مالی را به عنوان زکات به شخص امینی داد که به مستحق برساند،باید شخص مالک خود مباشر نیت باشد؛به این معنی که نیت کند آنچه را که آن شخص به فقرا می‌رساند زکات است.
مسأله 4- اگر مالک بدون نیت،زکات را به فقیر بدهد و پیش از آن که آن مال از بین برود مالک،نیت زکات کند،زکات حساب می‌شود.
کتابرساله نجاة العباد و حاشیه بر رساله ارث ملاهاشم خراسانیصفحه 181
مسأله 5- کسی که می‌تواند زکات را به مستحق برساند اگر ندهد و به واسطۀ کوتاهی او از بین برود،باید عوض آن را بدهد.
مسأله 6- اگر پیش از آن که زکات بر او واجب شود چیزی بابت زکات به فقیر بدهد زکات حساب نمی‌شود،و بعد از آن که زکات بر او واجب شد،اگر چیزی را که به فقیر داده از بین نرفته باشد و آن فقیر هم به فقر خود باقی باشد،می‌تواند چیزی را که به او داده زکات حساب کند.
مسأله 7- مستحب است خویشاوندان را بر غیر خویشاوندان،و اهل علم و تقوا را بر غیر اهل علم و تقوا،و فقرای عفیف را که اهل سؤال نیستند بر آنهایی که اهل سؤالند مقدم بدارد.
مسأله 8- احتیاط واجب آن است که در صورت امکان،اخراج زکات را اگرچه به جدا کردن باشد تأخیر نیندازد.
مسأله 9- اگر کسی که می‌خواهد زکات بدهد در شهر مستحق نیابد و نتواند زکات را به مصرف دیگری هم که برای آن معیّن شده برساند،چنانچه امید نداشته باشد که بعداً مستحق پیدا کند،باید زکات را به شهر دیگر ببرد و به مصرف زکات برساند و اگر زکات تلف شود ضامن نیست.
مسأله 10- اگر در شهر خودش مستحق پیدا شود،می‌تواند زکات را به شهر دیگر ببرد،ولی مخارج بردن به آن شهر را باید از خودش بدهد،و اگر زکات تلف شود ضامن است.
مسأله 11- اگر کسی بر او زکات یا حقوق دیگری واجب گردیده و هنگام مرگ او رسیده باشد،باید وصیت نماید که آنها را از ترکۀ او اخراج نمایند.
مسأله 12- اجرت وزن کردن و پیمانه نمودن گندم و جو و کشمش و خرمایی را که برای زکات می‌دهد با خود او است.
کتابرساله نجاة العباد و حاشیه بر رساله ارث ملاهاشم خراسانیصفحه 182