نصاب گوسفند
گوسفند پنج نصاب دارد: اول: چهل،و زکات آن یک گوسفند است. دوم: صد و بیست،و زکات آن دو گوسفند است. سوم: دویست و یک،و زکات آن سه گوسفند است. چهارم: سیصد و یک،و زکات آن بنابر احتیاط واجب چهار گوسفند است.
پنجم: چهارصد و بالاتر از آن،که باید آنها را صد صد حساب کند و برای هر صد رأس یک گوسفند بدهد.و لازم نیست زکات را از خود گوسفندها بدهد،بلکه اگر گوسفند دیگری بدهد و یا مطابق قیمت گوسفند پول یا جنس دیگر در صورتی که برای فقرا نافع‌تر باشد بدهد،کفایت می‌کند.
مسأله 1- زکات مابین دو نصاب واجب نیست،پس اگر شمارۀ گوسفندهای کسی از نصاب اول که چهل است بیشتر باشد تا به نصاب دوم که صد و بیست و یک است نرسیده فقط باید زکات چهل رأس آن را بدهد و زیادی آن زکات ندارد و همچنین است در نصاب‌های بعد.
مسأله 2- زکات شتر و گاو و گوسفندی که به مقدار نصاب برسد واجب است؛چه همۀ آنها نر باشند یا ماده،یا بعضی نر باشند و بعضی ماده.
مسأله 3- اگر برای زکات،میش بدهد باید اقلاً داخل سال دوم شده باشد،و اگر بز بدهد باید داخل سال سوم شده باشد.
مسأله 4- اگر چند نفر با هم شریک باشند هر کدام آنان که سهمش به نصاب اول رسیده باید زکات بدهد و بر کسی که سهم او کمتر از نصاب اول است زکات واجب نیست.
مسأله 5- اگر گاو و گوسفند و شتری که دارد و همه مریض یا معیب و یا پیر باشند، می‌تواند زکات را از خود آنها بدهد،ولی اگر همه سالم و بی‌عیب و جوان باشند نمی‌تواند زکات آنها را مریض یا معیب یا پیر بدهد،بلکه اگر بعضی از آنها سالم و
کتابرساله نجاة العباد و حاشیه بر رساله ارث ملاهاشم خراسانیصفحه 170
بعضی مریض و دسته‌ای معیب و دستۀ دیگر بی‌عیب و مقداری پیر و تعدادی جوان باشند،احتیاط واجب آن است که برای زکات آنها سالم و بی‌عیب و متوسط بدهد.
مسأله 6- اگر گاو و شتر و گوسفندی که دارد مریض و معیب هم باشند،باید زکات آنها را بدهد.
کتابرساله نجاة العباد و حاشیه بر رساله ارث ملاهاشم خراسانیصفحه 171