احکام روزه

اعتکاف در مسجد

‏ ‏

اعتکاف در مسجد

‏         مسأله 1- مستحب است انسان در یکی از چهار مسجدی که بعداً خواهد آمد ‏‎ ‎‏اعتکاف کند؛یعنی توقف کند به قصد همین عبادت و لازم نیست قصد عبادت ‏‎ ‎‏دیگری کند.‏

‏         مسأله 2- شخصی که می‌خواهد اعتکاف کند باید چند چیز را داشته باشد که از آن ‏‎ ‎‏جمله است:‏

‏اول: عقل.‏

‏دوم: نیت و معتبر نیست در آن مگر تعیین موضوع و قصد قربت و اخلاص.‏

‏         سوم: روزه گرفتن است که چنانچه روزه نگیرد و یا نتواند بگیرد،اعتکاف آن ‏‎ ‎‏صحیح نمی‌باشد و فرق نمی‌کند که آن روزه برای اعتکاف باشد یا روزۀ واجب یا ‏‎ ‎‏مستحب دیگری مانند قضای واجب و امثال آن باشد.‏

‏چهارم: توقف آن در مسجد از سه روز با شب‌های میانۀ آنها کمتر نباشد.‏

‏         پنجم: در یکی از این چهار مسجد باشد:1-مسجد الحرام.2-مسجد النبی صلی الله علیه و آله و سلم. ‏

‏3-مسجد کوفه.4-مسجد بصره.و چنانچه غیر از این چهار مسجد در مسجد جامع ‏‎ ‎‏شهر دیگری خواست اعتکاف کند احتیاط واجب آن است که رجائاً به‌جای آورد.‏

‏         ششم: زن از شوهر به احتیاط واجب باید اذن بگیرد؛اگر اعتکاف منافی حق ‏‎ ‎‏اوست،و اولاد از پدر و مادر باید اذن بگیرد؛اگر اعتکاف موجب آزار آنهاست.‏

‏         هفتم: در طی این سه روز از مسجد خارج نشود و چنانچه عمداً توقف خود را ‏‎ ‎‏ادامه نداد و خارج شد اعتکاف آن باطل می‌شود،مگر در مواقع ضروری،مثل بول ‏‎ ‎‏کردن و غسل نمودن و امثال آن از مواردی که استثنا شده است.‏

‏         مسأله 3- جایز نیست غسل کردن در مسجد الحرام و مسجد النبی،بلکه واجب ‏

کتابرساله نجاة العباد و حاشیه بر رساله ارث ملاهاشم خراسانیصفحه 165
‏است تیمم کند و برای غسل کردن از مسجد خارج شود.‏

‏         مسأله 4- جایز است در دو روز اول اعتکاف مستحبی،این که اعتکاف را قطع کند، ‏‎ ‎‏اما بعد از آن که دو روز توقف کرد روز سوم بر او واجب است اعتکاف را تمام نماید. ‏

‏و در اعتکاف واجب مثل نذر معیّن و امثال آن،دو روز اول را هم نمی‌تواند قطع نماید.‏

‏         مسأله 5- اگر کسی در مسجد جنب شود،واجب است برای غسل کردن از مسجد ‏‎ ‎‏خارج گردد و چنانچه غیر از مسجد الحرام و مسجد النبی که گفته شد در مساجد دیگر ‏‎ ‎‏موجب توقف و نجس کردن مسجد نشود،غسل کردن در مسجد اشکال ندارد.و اگر ‏‎ ‎‏جنب شد و در مسجد توقف کرد اعتکاف آن باطل است.‏

‏ ‏

کتابرساله نجاة العباد و حاشیه بر رساله ارث ملاهاشم خراسانیصفحه 166