احکام روزۀ قضا
مسأله 1- اگر دیوانه عاقل شود،واجب نیست روزه‌های وقتی را که دیوانه بوده قضا نماید.
مسأله 2- اگر کافر مسلمان شود،واجب نیست روزه‌های وقتی را که کافر بوده قضا نماید،ولی اگر مسلمانی کافر شود و دوباره مسلمان شود،روزه‌های وقتی را که کافر بوده باید قضا نماید.
مسأله 3- روزه‌ای که از انسان به واسطۀ مستی فوت شده باید قضا نماید،اگرچه چیزی را که به واسطۀ آن مست شده،برای معالجه خورده باشد،و احتیاط واجب آن است که اگر نیت کرده بعد مست شده و تا مغرب چیزی که باطل می‌کند روزه را به‌جا نیاورده،روزه را قضا کند.
مسأله 4- قضای رمضان را واجب نیست فوری بگیرد،ولی باید تا ماه رمضان آینده به تأخیر نیندازد.
مسأله 5- اگر قضای روزۀ چند رمضان بر او واجب باشد،لازم نیست روزه‌ای که اول فوت شده مقدم دارد.
مسأله 6- اگر به واسطۀ مرض،یا حیض،یا نفاس،روزۀ رمضان را نگیرد و پیش از
کتابرساله نجاة العباد و حاشیه بر رساله ارث ملاهاشم خراسانیصفحه 159
تمام شدن رمضان بمیرد،واجب نیست روزه‌هایی را که نگرفته برای او قضا کنند.
مسأله 7- اگر به واسطۀ مرضی،روزۀ رمضان را نگیرد و مرض او تا رمضان سال بعد طول بکشد،قضای روزه‌هایی را که نگرفته بر او واجب نیست،و باید برای هر روز یک مد که تقریباً ده سیر است طعام؛یعنی گندم یا جو و مانند اینها به فقیر بدهد.ولی اگر به واسطۀ عذر دیگری مثل این که برای مسافرت روزه نگرفته باشد و عذر او تا رمضان بعد باقی بماند،روزه‌هایی را که نگرفته واجب است قضا کند،و کفاره ندارد.
مسأله 8- اگر در ماه رمضان به واسطۀ عذری روزه نگیرد و بعد از رمضان عذر او برطرف شود و تا رمضان آینده عمداً قضای روزه را نگیرد،باید روزه را قضا کند و برای هر روز یک مد گندم یا جو و مانند اینها هم به فقیر بدهد.
مسأله 9- اگر مرض انسان چند سال طول بکشد،بعد از آن که خوب شد،باید قضای رمضان آخر را بگیرد و برای هر روز از سال‌های پیش یک مد که تقریباً ده سیر است،طعام به فقیر بدهد.
مسأله 10- اگر کسی عمداً تمام ماه رمضان یا بعضی از آن را روزه نگیرد و تا رمضان سال آینده هم قضای آنها را نگرفت،واجب است کفارۀ افطار عمدی را بدهد و برای هر روز یک مد طعام به فقیر رد نماید.
کتابرساله نجاة العباد و حاشیه بر رساله ارث ملاهاشم خراسانیصفحه 160