نجاست‌هایی که اجتناب از آنها در نماز لازم نیست
مسأله 1- اگر در بدن یا لباس نمازگزار خون زخم یا جراحت یا دمل باشد،چنانچه طوری است که آب کشیدن و تطهیر بدن یا لباس یا عوض کردن لباس برای بیشتر مردم سخت است،تا وقتی که زخم و یا جراحت و دمل خوب نشده می‌تواند با آن خون نماز بخواند،و همچنین است اگر شستن یا عوض کردن لباس بر خود شخص مشکل و دشوار باشد،اگرچه برای بیشتر مردم مشکل نباشد،در این صورت شستن لازم نیست.
مسأله 2- اگر خون از زخمی که توی دهان و بینی و مانند اینها است و همچنین خون بواسیر،اگرچه دهانه‌اش بیرون نباشد به بدن یا لباس برسد،با شرایطی که در بالا گفته شد،صحت نماز با آن خالی از قوّت نیست.
مسأله 3- خونی که کمتر از جای یک درهم،که به اندازۀ بند انگشت سبابه است، بدن یا لباس نمازگزار به آن آلوده باشد نمازش صحیح است.
مسأله 4- خون کمتر از درهم در صورتی نماز با آن صحیح است که خون حیض یا نفاس و بنابر احتیاط واجب خون استحاضه و نجس العین،مثل خون سگ و خوک و کافر و مردار،و خون حیوان حرام گوشت نباشد؛اگرچه صحت نماز در غیر خون حیض و نفاس و استحاضه خالی از وجه نیست.
مسأله 5- اگر خون،روی لباس بی‌آستر ریخته شود و به پشت آن برسد یک خون
کتابرساله نجاة العباد و حاشیه بر رساله ارث ملاهاشم خراسانیصفحه 71
حساب می‌شود،اما اگر غلیظ باشد سزاوار است که مراعات احتیاط نموده و با آن نماز نخوانند،اگر روی هم به مقدار درهم یا بیشتر باشد.
مسأله 6- اگر لباس‌های کوچک نمازگزار مثل عرقچین و بند شلوار و جوراب که نمی‌شود با آنها عورت را پوشانید نجس باشد،چنانچه از مردار یا موی سگ و خوک و بقیۀ حیوانات حرام گوشت تهیه نشده باشد،نماز با آنها صحیح است.
مسأله 7- احتیاط واجب آن است که نجس مانند میته و عذره همراه نمازگزار نباشد،اما حمل چیزی که نجس شده؛چه بتوان با آن ستر عورت نمود و یا نتوان با آن ستر عورت کرد،جواز نماز با آن خالی از رجحان نیست.
مسأله 8- زنی که پرستار بچه است؛چه مادر بچه باشد یا غیر مادر،و بیشتر از یک لباس نداشته باشد،هرگاه شبانه‌روز یک مرتبه لباس خود را آب بکشد می‌تواند با آن لباس که به بول بچه نجس شده نماز بخواند،و احتیاط واجب آن است که لباس را قبل از اولین نمازی که می‌خواهد بخواند آب بکشد،مثلاً اگر پیش از خواندن نماز ظهر، لباس او به بول بچه نجس شده باشد،برای نماز ظهر لباس را آب کشیده،و چنانچه بعد از آن نجس شد احتیاج به آب کشیدن ندارد،و این حکم مخصوص بول است.
کتابرساله نجاة العباد و حاشیه بر رساله ارث ملاهاشم خراسانیصفحه 72