نظریه دموکراسی قدسی

‏‏نظریه دموکراسی قدسی‏

‏‏حجةالاسلام والمسلمین علی اکبر صادقی رشاد‏

‏‏ ‏

‏‏نویسنده ضمن تصریح به ناسازگاری دین با دموکراسی تکثرگرایِ لیبرال، الگویی از‏‎ ‎‏حکومت دموکراتیکِ منطبق بر اسلام را با نام «دموکراسیِ قدسی» پیش می نهد وی پس‏‎ ‎‏از بیان مبانی معرفت شناختی، هستی شناختی، انسان شناختی، دین شناختی و روش‏‎ ‎‏شناختی نظریه خود، نتیجه می گیرد که محتوا و هندسۀ مناسبات اجتماعی – انسانی باید‏‎ ‎‏با بهره گیری از «آموزه ها و ارزش های حیاتی» و به اتّکای «استطاعت عقلانی» انسان‏‎ ‎‏سامان پذیرد. در ادامه مقاله فلسفه سیاست، اهداف سیاست، احکام، اخلاق، برنامه،‏‎ ‎‏سازمان حکومت و آیین ها و روش ها از هم تفکیک شده است و دین، عقل علم و مردم‏‎ ‎‏در کنار هم و در چارچوبه ای سازگار و متعادل، پاسخ گوی نیاز به همۀ این موارد دانسته‏‎ ‎‏شده اند. پس از چند تبصره، نویسنده نتیجه می گیرد که: ‏

‏‏1) هرگاه رهبر شرایط رهبری را از دست بدهد، خود به خود از زعامت معزول‏‎ ‎‏است؛ ‏

‏‏2) مشروعیت ذاتی «دموکراسی قدسی» ناشی از اراده الهی، و از لحاظ ساختاری و‏‎ ‎‏رفتاری متکی بر مقبولیت مردمی است؛ ‏

‏‏‎

3) دموکراسی قدسی پذیرای ویژ گی های مثبت نظام های دموکراتیک است؛ ‏

‏‏4) از دیدِ دموکراسی قدسی تقوا، تخصص و مردم گرایی سه ارزش اجتماعی توأمان‏‎ ‎‏است؛ ‏

‏‏5) اشتراک عقیده و رابطه معنوی مردم و زمام دار موجب همدلی درست و ملت‏‎ ‎‏می شود؛ ‏

‏‏6) حق و تکلیف رابطه ای دوسویه میان مردم و زمام داران است.‏

‏‏ ‏

‏‎