احکام روزۀ قضا
مسأله 1703- اگر دیوانه عاقل شود،واجب نیست روزه‌های وقتی را که دیوانه بوده قضا نماید.
مسأله 1704- اگر کافر مسلمان شود،واجب نیست روزه‌های وقتی را که کافر بوده قضا نماید.ولی اگر مسلمانی کافر شود و دوباره مسلمان گردد روزه‌های وقتی را که کافر بوده باید قضا نماید.
مسأله 1705- روزه‌ای که از انسان به واسطۀ مستی فوت شده،باید قضا نماید ، اگرچه چیزی را که به واسطۀ آن مست شده،برای معالجه خورده باشد.
کتابرساله توضیح المسائل آیة الله العظمی بروجردی با حواشی امام خمینی (س)صفحه 341
مسأله 1706- اگر برای عذری چند روز روزه نگیرد و بعد شک کند که چه وقت عذر او برطرف شده،بنابر احتیاط واجب باید مقدار بیشتری را که احتمال می‌دهد روزه نگرفته قضا نماید،مثلاً کسی که پیش از ماه رمضان مسافرت کرده و نمی‌داند پنجم رمضان از سفر برگشته یا ششم،باید احتیاطاً شش روز روزه بگیرد ولی کسی که نمی‌داند چه وقت عذر برایش پیدا شده،می‌تواند مقدار کمتر را قضا نماید،مثلاً اگر در آخرهای ماه رمضان مسافرت کند و بعد از رمضان برگردد و نداند که بیست و پنجم رمضان مسافرت کرده،یا بیست و ششم،می‌تواند مقدار کمتر یعنی پنج روز را قضا کند،اگرچه احتیاط مستحب آن است که مقدار بیشتر یعنی شش روز را قضا نماید.
مسأله 1707- اگر از چند ماه رمضان روزۀ قضا داشته باشد،قضای هر کدام را که اول بگیرد مانعی ندارد.ولی اگر وقت قضای رمضان آخر تنگ باشد،مثلاً پنج روز از رمضان آخر قضا داشته باشد و پنج روز هم به رمضان مانده باشد احتیاط آن است که اول،قضای رمضان آخر را بگیرد.
مسأله 1708- اگر قضای روزۀ چند رمضان بر او واجب باشد و در نیت معیّن نکند روزه‌ای را که می‌گیرد قضای کدام رمضان است،قضای سال اول حساب می‌شود.
مسأله 1709- کسی که قضای روزۀ رمضان را گرفته،اگر وقت قضای روزه او تنگ نباشد می‌تواند پیش از ظهر روزۀ خود را باطل نماید.
مسأله 1710- اگر قضای روزۀ میتی را گرفته باشد،احتیاط واجب آن است که بعد از ظهر روزه را باطل نکند.
مسأله 1711- اگر به واسطۀ مرض،یا حیض،یا نفاس،روزۀ رمضان را نگیرد و پیش از
کتابرساله توضیح المسائل آیة الله العظمی بروجردی با حواشی امام خمینی (س)صفحه 342
تمام شدن رمضان بمیرد،لازم نیست روزه‌هایی را که نگرفته برای او قضا کنند.
مسأله 1712- اگر به واسطۀ مرضی روزۀ رمضان را نگیرد و مرض او تا رمضان سال بعد طول بکشد قضای روزه‌هایی را که نگرفته بر او واجب نیست،و باید برای هر روز یک مد که تقریباً ده سیر است طعام؛یعنی گندم یا جو و مانند اینها،به فقیر بدهد،ولی اگر به واسطۀ عذر دیگری مثلاً برای مسافرت روزه نگرفته باشد و عذر او تا رمضان بعد باقی بماند،روزه‌هایی را که نگرفته باید قضا کند و احتیاط مستحب آن است که برای هر روز یک مد طعام هم به فقیر بدهد.
مسأله 1713- اگر به واسطۀ مرضی روزۀ رمضان را نگیرد و بعد از رمضان مرض او برطرف شود ولی عذر دیگری پیدا کند که نتواند تا رمضان بعد قضای روزه را بگیرد باید روزه‌هایی را که نگرفته قضا نماید و نیز اگر در ماه رمضان،غیر مرض عذر دیگری داشته باشد و بعد از رمضان آن عذر برطرف شود و تا رمضان سال بعد به واسطۀ مرض نتواند روزه بگیرد روزه‌هایی را که نگرفته باید قضا کند.
مسأله 1714- اگر در ماه رمضان به واسطۀ عذری روزه نگیرد و بعد از رمضان عذر او برطرف شود و تا رمضان آینده عمداً قضای روزه را نگیرد باید روزه را قضا کند و برای هر روز یک مد گندم یا جو و مانند اینها هم به فقیر بدهد.
مسأله 1715- اگر در قضای روزه کوتاهی کند تا وقت تنگ شود و در تنگی وقت عذری پیدا کند،باید قضا را بگیرد و برای هر روز یک مد گندم یا جو و مانند اینها به فقیر بدهد ولی اگر موقعی که عذر دارد تصمیم داشته باشد که بعد از برطرف شدن عذر روزه‌های خود را قضا کند و پیش از آن که قضا نماید در تنگی وقت عذر پیدا کند، قضا کافی است
مسأله 1716- اگر مرض انسان چند سال طول بکشد،بعد از آن که خوب شد باید
کتابرساله توضیح المسائل آیة الله العظمی بروجردی با حواشی امام خمینی (س)صفحه 343
قضای رمضان آخر را بگیرد و برای هر روز از سال‌های پیش یک مد که تقریباً ده سیر است،طعام؛یعنی گندم یا جو و مانند اینها به فقیر بدهد.
مسأله 1717- کسی که باید برای هر روز یک مد طعام به فقیر بدهد می‌تواند کفارۀ چند روز را به یک فقیر بدهد.
مسأله 1718- اگر قضای روزۀ رمضان را چند سال تأخیر بیندازد باید قضا را بگیرد و برای هر روز یک مد طعام به فقیر بدهد.
مسأله 1719- اگر روزۀ رمضان را عمداً نگیرد،باید قضای آن را به‌جا آورد و برای هر روز دو ماه روزه بگیرد یا به شصت فقیر طعام بدهد،یا یک بنده آزاد کند،و چنانچه تا رمضان آینده قضای آن روزه را به‌جا نیاورد برای هر روز دادن یک مد طعام لازم نیست
مسأله 1720- اگر روزۀ رمضان را عمداً نگیرد و در روز مکرر،جماع کند،بنابر احتیاط واجب کفاره هم مکرر می‌شود ولی اگر چند مرتبه کار دیگری که روزه را باطل می‌کند انجام دهد.مثلاً چند مرتبه غذا بخورد،یک کفاره کافی است.
مسأله 1721- بعد از مرگ پدر و مادر پسر بزرگ‌تر باید قضای نماز و روزۀ آنان را به تفصیلی که در مسأله 1399 گفته شد به‌جا آورد.
مسأله 1722- اگر پدر و مادر غیر از روزۀ رمضان،روزۀ واجب دیگری را مانند روزۀ نذر نگرفته باشند،احتیاط واجب آن است که پسر بزرگ‌تر قضا نماید.
کتابرساله توضیح المسائل آیة الله العظمی بروجردی با حواشی امام خمینی (س)صفحه 344