جاهایی که فقط قضای روزه واجب است
مسأله 1697- در چند صورت فقط قضای روزه بر انسان واجب است و کفاره واجب نیست:
اول: آن که روزهدار در روز ماه رمضان عمداً قی کند.
دوم: آن که در شب ماه رمضان جنب باشد و به تفصیلی که در مسألۀ 1639 گفته شد تا اذان صبح از خواب دوم بیدار نشود
سوم: عملی که روزه را باطل میکند بهجا نیاورد ولی نیت روزه نکند،یا ریا کند،یا قصد کند که روزه نباشد .یا قصد کند کاری که روزه را باطل میکند انجام دهد.
کتابرساله توضیح المسائل آیة الله العظمی بروجردی با حواشی امام خمینی (س)صفحه 339
چهارم: آن که در ماه رمضان غسل جنابت را فراموش کند و با حال جنابت یک روز یا چند روز روزه بگیرد.
پنجم: آن که در ماه رمضان بدون این که تحقیق کند صبح شده یا نه،کاری که روزه را باطل میکند انجام دهد،بعد معلوم شود صبح بوده،و نیز اگر بعد از تحقیق با این که گمان دارد صبح شده،کاری که روزه را باطل میکند انجام دهد بعد معلوم شود صبح بوده قضای آن روزه بر او واجب است،بلکه اگر بعد از تحقیق شک کند که صبح شده یا نه و کاری که روزه را باطل میکند انجام دهد،بعد معلوم شود صبح بوده، احتیاط واجب آن است که قضای روزۀ آن روز را بهجا آورد.
ششم: آن که کسی بگوید صبح نشده و انسان به گفتۀ او کاری که روزه را باطل میکند انجام دهد،بعد معلوم شود صبح بوده است.
هفتم: آن که کسی بگوید صبح شده و انسان به گفتۀ او یقین نکند،یا خیال کند شوخی میکند و کاری که روزه را باطل میکند انجام دهد،بعد معلوم شود صبح بوده است.
هشتم: آن که کور و مانند آن به گفتۀ کس دیگر افطار کنند،بعد معلوم شود مغرب نبوده است.
نهم: آن که در هوای صاف به واسطۀ تاریکی یقین کند که مغرب شده و افطار کند بعد معلوم شود مغرب نبوده است،ولی اگر در هوای ابر به گمان این که مغرب شده افطار کند،بعد معلوم شود مغرب نبوده،قضا لازم نیست.
دهم: آن که برای خنک شدن،یا بیجهت مضمضه کند؛یعنی آب در دهان بگرداند و بیاختیار فرو رود،ولی اگر فراموش کند که روزه است و آب را فرو دهد،یا برای وضو مضمضه کند و بیاختیار فرو رود،قضا بر او واجب نیست.
کتابرساله توضیح المسائل آیة الله العظمی بروجردی با حواشی امام خمینی (س)صفحه 340
مسأله 1698- اگر غیر آب چیز دیگری را در دهان ببرد و بیاختیار فرو رود یا آب داخل بینی کند و بیاختیار فرو رود،قضا بر او واجب نیست.
مسأله 1699- مضمضه زیاد برای روزهدار مکروه است و اگر بعد از مضمضه بخواهد آب دهان را فرو برد،بهتر است سه مرتبه آب دهان را بیرون بریزد.
مسأله 1700- اگر انسان بداند که به واسطۀ مضمضه بیاختیار،یا از روی فراموشی آب وارد گلویش میشود،نباید مضمضه کند.
مسأله 1701- اگر در ماه رمضان،بعد از تحقیق یقین کند که صبح نشده و کاری که روزه را باطل میکند انجام دهد،بعد معلوم شود صبح بوده قضا لازم نیست.
مسأله 1702- اگر انسان شک کند که مغرب شده یا نه،نمیتواند افطار کند،ولی اگر شک کند که صبح شده یا نه،پیش از تحقیق هم میتواند کاری که روزه را باطل میکند انجام دهد.
کتابرساله توضیح المسائل آیة الله العظمی بروجردی با حواشی امام خمینی (س)صفحه 341