9-قِیْ کردن

‏‏ ‏

‏‏9-قِیْ کردن‏

‏‏         مسأله 1655- هرگاه روزه‌دار عمداً قی کند-اگرچه به واسطۀ مرض و مانند آن ناچار ‏‎ ‎‏باشد-روزه‌اش باطل می‌شود ولی اگر سهواً یا بی‌اختیار قی کند اشکال ندارد.‏

‏‏         مسأله 1656- اگر در شب چیزی بخورد که می‌داند به واسطۀ خوردن آن،در روز ‏‎ ‎‏بی‌اختیار قی می‌کند،احتیاط واجب آن است که روزۀ آن روز را قضا نماید.‏

‏‏         مسأله 1657- اگر روزه‌دار بتواند از قی کردن خودداری کند چنانچه برای او ضرر و ‏

‏‏         ‏
‏‎

‏‏         مسأله 1658- اگر مگس در گلوی روزه‌دار برود،چنانچه ممکن باشد،باید آن را بیرون ‏‎ ‎‏آورد و روزۀ او باطل نمی‌شود.ولی اگر بداند که به واسطۀ بیرون آوردن آن،قی می‌کند ‏‎ ‎‏واجب نیست بیرون آورد ‏‎[1]‎‏و روزۀ او صحیح است.‏

‏‏         مسأله 1659- اگر سهواً چیزی را فرو ببرد و پیش از رسیدن به شکم یادش بیاید که ‏‎ ‎‏روزه است،چنانچه ممکن باشد،باید آن را بیرون آورد ‏‎[2]‎‏و روزۀ او صحیح است.‏

‏‏         مسأله 1660- اگر یقین داشته باشد که به واسطۀ آروغ زدن،چیزی از گلو بیرون می‌آید ‏‎ ‎‏نباید عمداً آروغ بزند ولی اگر یقین نداشته باشد اشکال ندارد.‏

‏‏         مسأله 1661- اگر آروغ بزند و چیزی در گلو یا دهانش بیاید ‏‎[3]‎‏،باید آن را بیرون بریزد ‏‎ ‎‏و اگر بی‌اختیار فرو رود،روزه‌اش صحیح است.‏

‏‏ ‏

‏‎

• -اگر مگس به قدری فرو رود که به فرو بردن آن خوردن نمی‌گویند لازم نیست آن را بیرون آورد و روزه‌اش صحیح است،و اگر به قدری فرو رود که به بلعیدن آن خوردن گفته شود باید آن را بیرون آورد اگرچه سبب قی کردن و باطل شدن روزه‌اش شود،و اگر آن را فرو دهد روزه‌اش باطل می‌شود،و احتیاط واجب آن است که کفاره جمع بدهد.
• -اگر به حدی برسد که خوردن به داخل کردن آن به جوف گفته نشود لازم نیست بیرون بیاورد و روزه‌اش صحیح است.
• -یعنی قهراً بیاید.