1-خوردن و آشامیدن
مسأله 1582- اگر روزه‌دار عمداً چیزی بخورد یا بیاشامد،روزۀ او باطل می‌شود،چه خوردن و آشامیدن آن چیز معمول باشد مثل نان و آب،چه معمول نباشد مثل خاک و شیرۀ درخت،و چه کم باشد یا زیاد،حتی اگر مسواک را از دهان بیرون آورد و دوباره به دهان ببرد و رطوبت آن را فرو برد روزۀ او باطل می‌شود مگر آن که رطوبت مسواک در آب دهان به طوری از بین برود که رطوبت خارج به آن گفته نشود.
مسأله 1583- اگر موقعی که مشغول غذا خوردن است بفهمد صبح شده،باید لقمه را از دهان بیرون آورد و چنانچه عمداً فرو برد روزه‌اش باطل است و به دستوری که بعداً گفته خواهد شد کفاره هم بر او واجب می‌شود.
مسأله 1584- اگر روزه‌دار سهواً چیزی بخورد یا بیاشامد،روزه‌اش باطل نمی‌شود.
مسأله 1585- احتیاط واجب آن است که روزه‌دار از استعمال آمپولی که به جای
کتابرساله توضیح المسائل آیة الله العظمی بروجردی با حواشی امام خمینی (س)صفحه 319
دوا و غذا به کار می‌رود خودداری کند،ولی تزریق آمپولی که عضو را بی‌حس می‌کند اشکال ندارد.
مسأله 1586- اگر روزه‌دار چیزی را که لای دندان مانده است عمداً فرو ببرد،روزه‌اش باطل می‌شود.
مسأله 1587- کسی که می‌خواهد روزه بگیرد،لازم نیست پیش از اذان دندان‌هایش را خلال کند،ولی اگر بداند غذایی که لای دندان مانده در روز فرو می‌رود چنانچه خلال نکند و چیزی از آن فرو رود ،روزه‌اش باطل می‌شود.
مسأله 1588- فرو بردن آب دهان،اگرچه به واسطۀ خیال کردن ترشی و مانند آن در دهان جمع شده باشد،روزه را باطل نمی‌کند.
مسأله 1589- فرو بردن اخلاط سر و سینه،تا به فضای دهان نرسیده اشکال ندارد،ولی اگر داخل فضای دهان شود،احتیاط واجب آن است که آن را فرو نبرد.
مسأله 1590- اگر روزه‌دار به قدری تشنه شود که بترسد از تشنگی بمیرد می‌تواند به اندازه‌ای که از مردن نجات پیدا کند آب بیاشامد ولی روزۀ او باطل می‌شود،و اگر ماه رمضان باشد،باید در بقیۀ روز از به‌جا آوردن کاری که روزه را باطل می‌کند خودداری نماید.
مسأله 1591- جویدن غذا برای بچه یا پرنده و چشیدن غذا و مانند اینها که معمولاً به حلق نمی‌رسد،اگرچه اتفاقاً به حلق برسد،روزه را باطل نمی‌کند،ولی اگر انسان از اول بداند که به حلق می‌رسد،روزه‌اش باطل می‌شود و باید قضای آن را بگیرد و کفاره هم بر او واجب است.
کتابرساله توضیح المسائل آیة الله العظمی بروجردی با حواشی امام خمینی (س)صفحه 320
مسأله 1592- انسان نمی‌تواند برای ضعف،روزه را بخورد،ولی اگر ضعف او به قدری است که معمولاً نمی‌شود آن را تحمل کرد،خوردن روزه اشکال ندارد.
کتابرساله توضیح المسائل آیة الله العظمی بروجردی با حواشی امام خمینی (س)صفحه 321