احکام نماز

احکام قبله

‏ ‏

احکام قبله

‏         مسأله 784- خانۀ کعبه که در مکۀ معظمه می‌باشد قبله است،و باید روبه‌روی آن نماز ‏‎ ‎‏خواند،ولی کسی که دور است اگر طوری بایستد که بگویند رو به قبله نماز می‌خواند ‏‎ ‎‏کافی است و همچنین است کارهای دیگری که مانند سر بریدن حیوانات،باید رو به ‏‎ ‎‏قبله انجام گیرد.‏

‏         مسأله 785- کسی که نماز واجب را ایستاده می‌خواند،باید صورت و سینه و شکم و ‏‎ ‎‏جلوی پاهای او رو به قبله باشد و احتیاط مستحب آن است که انگشتان پای او هم رو ‏‎ ‎‏به قبله باشد.‏

‏         مسأله 786- کسی که باید نشسته نماز بخواند،اگر نمی‌تواند به طور معمول بنشیند و ‏‎ ‎‏در موقع نشستن،کف پاها را به زمین می‌گذارد،باید در موقع نماز صورت و سینه و ‏‎ ‎‏شکم و ساق پای او ‏‎[1]‎‏رو به قبله باشد.‏

‏         مسأله 787- کسی که نمی‌تواند نشسته نماز بخواند،باید در حال نماز به پهلوی ‏‎ ‎‏راست طوری بخوابد که جلوی بدن او رو به قبله باشد،و اگر ممکن نیست باید به ‏‎ ‎‏پهلوی چپ طوری بخوابد که جلوی بدن او رو به قبله باشد،و اگر این را هم نتواند ‏‎ ‎‏باید به پشت بخوابد به طوری که کف پاهای او رو به قبله باشد.‏

‏         مسأله 788- نماز احتیاط و سجده و تشهد فراموش شده و سجدۀ سهو ‏‎[2]‎‏را باید رو ‏‎ ‎‏به قبله به‌جا آورد. ‏


کتابرساله توضیح المسائل آیة الله العظمی بروجردی با حواشی امام خمینی (س)صفحه 167
‏         مسأله 789- نماز مستحبی را می‌شود در حال راه رفتن و سواری خواند و اگر انسان ‏‎ ‎‏در این دو حال،نماز مستحبی بخواند لازم نیست رو به قبله باشد.‏

‏         مسأله 790- کسی که می‌خواهد نماز بخواند،باید برای پیدا کردن قبله کوشش نماید، ‏‎ ‎‏تا یقین کند ‏‎[3]‎‏که قبله کدام طرف است،و اگر نتواند یقین پیدا کند،باید به گمانی که از ‏‎ ‎‏محراب مسجد مسلمانان یا قبرهای آنان یا از راه‌های دیگر پیدا می‌شود عمل نماید ‏‎ ‎‏حتی اگر از گفتۀ فاسق یا کافری که به واسطۀ قواعد علمی قبله را می‌شناسد گمان به ‏‎ ‎‏قبله پیدا کند کافی است.‏

‏         مسأله 791- کسی که گمان به قبله دارد،اگر بتواند گمان قوی‌تری پیدا کند نمی‌تواند ‏‎ ‎‏به گمان خود عمل نماید،مثلاً اگر میهمان از گفتۀ صاحب خانه گمان به قبله پیدا کند ‏‎ ‎‏ولی بتواند از راه دیگر گمان قوی‌تری پیدا کند نباید به حرف او عمل نماید.‏

‏         مسأله 792- اگر برای پیدا کردن قبله وسیله‌ای ندارد،یا با این که کوشش کرده، ‏‎ ‎‏گمانش به طرفی نمی‌رود،چنانچه وقت نماز وسعت دارد باید چهار نماز به چهار ‏‎ ‎‏طرف بخواند و اگر به اندازۀ چهار نماز وقت ندارد،باید به اندازه‌ای که وقت دارد،نماز ‏‎ ‎‏بخواند،مثلاً اگر فقط به اندازۀ یک نماز وقت دارد،باید یک نماز به هر طرفی که ‏‎ ‎‏می‌خواهد بخواند.و باید نمازها را طوری بخواند که یقین کند یکی از آنها رو به قبله ‏‎ ‎‏بوده یا اگر از قبله کج بوده،به طرف دست راست و دست چپ قبله نرسیده است.‏

‏         مسأله 793- اگر یقین یا گمان کند که قبله در یکی از دو طرف است،باید به هر دو ‏‎ ‎‏طرف نماز بخواند ولی احتیاط مستحب آن است که در صورت گمان،به چهار طرف ‏‎ ‎‏نماز بخواند. ‏


کتابرساله توضیح المسائل آیة الله العظمی بروجردی با حواشی امام خمینی (س)صفحه 168
‏         مسأله 794- کسی که باید به چند طرف نماز بخواند،اگر بخواهد دو نماز بخواند که ‏‎ ‎‏مثل نماز ظهر و عصر باید یکی بعد از دیگری خوانده شود،احتیاط واجب ‏‎[4]‎‏آن است ‏‎ ‎‏که نماز اول را به هر چند طرف که واجب است بخواند،بعد نماز دوم را شروع کند.‏

‏         مسأله 795- کسی که یقین به قبله ندارد،اگر بخواهد غیر از نماز کاری کند که باید رو ‏‎ ‎‏به قبله انجام داد،مثلاً بخواهد سر حیوانی را ببرد،باید به گمان عمل نماید و اگر گمان ‏‎ ‎‏ممکن نیست به هر طرف که انجام دهد صحیح است.‏

‏ ‏

کتابرساله توضیح المسائل آیة الله العظمی بروجردی با حواشی امام خمینی (س)صفحه 169

  • -لازم نیست ساق پاها رو به قبله باشد.
  • -بنابر احتیاط مستحب.
  • -و می‌تواند به قول دو شاهد عادل عمل کند اگر شهادت آنها از روی نشانه‌ها حسی‌باشد،و می‌تواند به قول کسی که از روی قاعده علمی قبله را تعیین می‌کند و مورد وثوق است عمل کند،و قول دو شاهد و همچنین قول اهل خبره بر ظن خودش مقدم است.
  • -واجب نیست.