احکام طهارت

احکام دفن

‏ ‏

احکام دفن

‏         مسأله 620- واجب است میت را طوری در زمین دفن کنند،که بوی او بیرون نیاید و ‏‎ ‎‏درندگان هم نتوانند بدنش را بیرون آورند و اگر ترس آن باشد که جانور بدن او را ‏‎ ‎‏بیرون آورد،باید قبر را با آجر و مانند آن محکم کنند.‏

‏         مسأله 621- اگر دفن میت در زمین ممکن نباشد،می‌توانند به جای دفن،او را در بنا ‏‎ ‎‏یا تابوت بگذارند.‏

‏         مسأله 622- میت را باید در قبر به پهلوی راست طوری بخوابانند که جلوی بدن او ‏‎ ‎‏رو به قبله باشد.‏

‏         مسأله 623- اگر کسی در کشتی بمیرد،چنانچه جسد او فاسد نمی‌شود و بودن او در ‏‎ ‎‏کشتی مانعی ندارد،باید صبر کنند تا به خشکی برسند و او را در زمین دفن کنند وگرنه، ‏‎ ‎‏باید در کشتی غسلش بدهند و حنوط و کفن کنند و پس از خواندن نماز میت چیز ‏‎ ‎‏سنگینی به پایش ببندند و به دریا بیندازند یا او را در خمره بگذارند و درش را ببندند ‏‎ ‎‏و به دریا بیندازند و اگر ممکن است باید او را در جایی بیندازند که فوراً طعمه ‏‎ ‎‏حیوانات نشود.‏

‏         مسأله 624- اگر بترسند که دشمن،قبر میت را بشکافد و بدن او را بیرون آورد و ‏‎ ‎‏گوش یا بینی یا اعضای دیگر او را ببرد چنانچه ممکن باشد باید به طوری که در مسأله ‏‎ ‎‏پیش گفته شد او را به دریا بیندازند.‏

‏         مسأله 625- مخارج انداختن در دریا و مخارج محکم کردن قبر میت را در صورتی ‏‎ ‎‏که لازم باشد،باید از اصل مال میت بردارند.‏

‏         مسأله 626- اگر زن کافره بمیرد و بچه در شکم او مرده باشد،یا هنوز روح ‏‎[1]‎‏به بدن ‏‎ ‎

کتابرساله توضیح المسائل آیة الله العظمی بروجردی با حواشی امام خمینی (س)صفحه 128
‏او داخل نشده باشد چنانچه پدر بچه مسلمان باشد،باید زن را در قبر به پهلوی چپ ‏‎ ‎‏پشت به قبله بخوابانند که روی بچه به طرف قبله باشد.‏

‏         مسأله 627- دفن مسلمان،در قبرستان کفار و دفن کافر،در قبرستان مسلمانان ‏‎ ‎‏جایز نیست.‏

‏         مسأله 628- دفن مسلمان در جایی که بی‌احترامی به او باشد،مانند جایی که خاکروبه ‏‎ ‎‏و کثافت می‌ریزند،جایز نیست.‏

‏         مسأله 629- دفن میت در جای غصبی و در زمینی که مثل مسجد ‏‎[2]‎‏برای غیر دفن ‏‎ ‎‏کردن وقف شده جایز نیست.‏

‏         مسأله 630- دفن میت در قبر مردۀ دیگر جایز نیست ‏‎[3]‎‏مگر آن که قبر،کهنه شده و ‏‎ ‎‏میت اولی از بین رفته باشد.‏

‏         مسأله 631- چیزی که از میت جدا می‌شود،اگرچه مو و ناخن و دندانش باشد،باید با ‏‎ ‎‏او دفن شود ‏‎[4]‎‏.و دفن ناخن و دندانی که در حال زندگی از انسان جدا می‌شود ‏‎ ‎‏مستحب است.‏

‏         مسأله 632- اگر کسی در چاه بمیرد و بیرون آوردنش ممکن نباشد باید درِ چاه را ‏‎ ‎‏ببندند ‏‎[5]‎‏و همان چاه را قبر او قرار دهند.‏

‏         مسأله 633- اگر بچه در رحم مادر بمیرد و ماندنش در رحم برای مادر خطر داشته ‏


کتابرساله توضیح المسائل آیة الله العظمی بروجردی با حواشی امام خمینی (س)صفحه 129
‏باشد،باید به آسان‌ترین راه او را بیرون آورند،و چنانچه ناچار شوند که او را قطعه ‏‎ ‎‏قطعه کنند اشکال ندارد،ولی باید به وسیلۀ شوهرش اگر اهل فن است یا زنی که اهل ‏‎ ‎‏فن باشد او را بیرون بیاورند و اگر ممکن نیست مرد محرمی که اهل فن باشد،و اگر آن ‏‎ ‎‏هم ممکن نشود مرد نامحرمی که اهل فن باشد بچه را بیرون بیاورد،و در صورتی که ‏‎ ‎‏آن هم پیدا نشود کسی که اهل فن نباشد می‌تواند بچه را بیرون آورد.‏

‏         مسأله 634- هرگاه مادر بمیرد و بچه در شکمش زنده باشد اگرچه امید زنده ماندن ‏‎ ‎‏طفل را نداشته باشند باید به وسیلۀ کسانی که در مسألۀ پیش گفته شد،پهلوی چپ او ‏‎ ‎‏را بشکافند ‏‎[6]‎‏و بچه را بیرون آورند و دوباره بدوزند.‏

‏ ‏

کتابرساله توضیح المسائل آیة الله العظمی بروجردی با حواشی امام خمینی (س)صفحه 130

  • -در صورتی که هنوز روح به بدنش داخل نشده بنابر احتیاط.
  • -بنابر احتیاط واجب در مسجد،بلی اگر ضرر به مسلمین برساند یا مزاحمت با نمازداشته باشد جایز نیست.
  • -محل تأمل است ولی اگر موجب نبش شود،نبش حرام است.
  • -اگر موجب نبش قبر شود،جدا دفن شود بنابر احتیاط.
  • -اگر محذوری نداشته باشد مثل آن که چاه مال غیر باشد و راضی نباشد در این صورت باید به نحوی تخلص پیدا کنند.
  • -بنابر احتیاط واجب اگر مابین پهلوی چپ و غیر آن در سالم بیرون آمدن بچه فرقی نداشته باشد،و الّا از هر طرفی که بچه به سلامت نزدیک‌تر است باید بشکافند و بیرون بیاورند.