احکام غسل کردن
مسأله 378- در غسل ارتماسی باید تمام بدن پاک باشد ولی در غسل ترتیبی پاک بودن تمام بدن لازم نیست.و اگر تمام بدن نجس باشد و هر قسمتی را پیش از غسل دادن آن قسمت آب بکشد کافی است.
مسأله 379- کسی که از حرام جنب شده و اگر بخواهد با آب گرم غسل کند عرق میکند،چون عرق او بنابر احتیاط واجب نجس است باید با آب سرد غسل کند،و اگر آب سرد پیدا نکند یا برای او ضرر داشته باشد،نمیتواند در بیرون آب غسل ترتیبی کند،و چنانچه بعد از آن که تمام بدن زیر آب رفت نیت غسل ترتیبی کند و به نیت سر و گردن،بدن را حرکت دهد بعد یک مرتبه به نیت طرف راست و مرتبه دیگر به نیت طرف چپ بدن را حرکت دهد غسل او صحیح است.
مسأله 380- اگر در غسل به اندازۀ سر مویی از بدن نشسته بماند،غسل باطل است، ولی شستن جاهایی از بدن که دیده نمیشود،مثل توی گوش و بینی،واجب نیست.
مسأله 381- جایی را که شک دارد از ظاهر بدن است یا از باطن آن،بنابر احتیاط واجب باید بشوید .
کتابرساله توضیح المسائل آیة الله العظمی بروجردی با حواشی امام خمینی (س)صفحه 78
مسأله 382- اگر سوراخ جای گوشواره و مانند آن به قدری گشاد باشد که داخل آن دیده شود،باید آن را شست و اگر دیده نشود شستن داخل آن لازم نیست.
مسأله 383- چیزی را که مانع رسیدن آب به بدن است،باید برطرف کند و اگر پیش از آن که یقین کند برطرف شده غسل نماید،غسل او باطل است.
مسأله 384- اگر موقع غسل شک کند،چیزی که مانع از رسیدن آب باشد،در بدن او هست یا نه،باید وارسی کند تا مطمئن شود که مانعی نیست.
مسأله 385- در غسل باید موهای کوتاهی را که جزء بدن حساب میشود،بشوید و شستن موهای بلند واجب نیست ،بلکه اگر آب را طوری به پوست برساند که آنها تر نشود،غسل صحیح است ولی اگر رساندن آب به پوست،بدون شستن آنها ممکن نباشد،باید آنها را بشوید که آب به بدن برسد.
مسأله 386- تمام شرطهایی که برای صحیح بودن وضو گفته شد،مثل پاک بودن آب و غصبی نبودن آن،در صحیح بودن غسل هم شرط است ولی در غسل لازم نیست بدن را از بالا به پایین بشوید،و نیز در غسلِ ترتیبی،لازم نیست بعد از شستن هر قسمت فوراً قسمت دیگر را بشوید،بلکه اگر بعد از شستن سر و گردن مقداری صبر کند و بعد طرف راست را بشوید و بعد از مدتی طرف چپ را بشوید اشکال ندارد.
ولی کسی که نمیتواند از بیرون آمدن بول و غائط خودداری کند،اگر به اندازهای که غسل کند و نماز بخواند،بول و غائط از او بیرون نمیآید،باید هر قسمت را فوراً بعد از قسمت دیگر غسل دهد و بعد از غسل هم فوراً نماز بخواند.و همچنین است حکم زن مستحاضه که بعداً گفته میشود.
کتابرساله توضیح المسائل آیة الله العظمی بروجردی با حواشی امام خمینی (س)صفحه 79
مسأله 387- کسی که قصد دارد پول حمامی را ندهد یا بدون این که بداند حمامی راضی است،بخواهد نسیه بگذارد،اگر چه بعد حمامی را راضی کند،غسل او باطل است.
مسأله 388- اگر حمامی راضی باشد که پول حمام نسیه بماند ولی کسی که غسل میکند قصدش این باشد که طلب او را ندهد،یا از مال حرام بدهد غسل او اشکال دارد.
مسأله 389- اگر بخواهد پول حرام یا پولی که خمس آن را نداده به حمامی بدهد، غسل او باطل است.
مسأله 390- اگر مخرج غائط را در آب خزینه تطهیر کند و پیش از غسل شک کند که چون در خزینه تطهیر کرده حمامی به غسل کردن او راضی است یا نه،غسل او باطل است،مگر این که پیش از غسل حمامی را راضی کند.
مسأله 391- اگر شک کند که غسل کرده یا نه،باید غسل کند ولی اگر بعد از غسل شک کند،که غسل او درست بوده یا نه،لازم نیست دوباره غسل نماید.
مسأله 392- اگر در بین غسل حَدَث اصغر از او سر زند،مثلاً بول کند،احتیاط واجب آن است که غسل را تمام نماید و دوباره غسل کند،وضو هم بگیرد،یا غسل را رها کرده و غسل دیگری نماید و بعد از آن وضو هم بگیرد.
مسأله 393- اگر به خیال این که به اندازۀ غسل و نماز وقت دارد برای نماز غسل کند، چنانچه بعد از غسل به اندازۀ خواندن یک رکعت یا بیشتر وقت داشته باشد غسل او صحیح است و اگر کمتر از یک رکعت وقت داشته باشد غسل او باطل است
مسأله 394- کسی که جنب شده اگر شک کند غسل کرده یا نه نمازهایی را که خوانده صحیح است،ولی برای نمازهای بعد باید غسل کند.
کتابرساله توضیح المسائل آیة الله العظمی بروجردی با حواشی امام خمینی (س)صفحه 80
مسأله 395- کسی که چند غسل بر او واجب است میتواند به نیت همۀ آنها یک غسل بهجا آورد،یا آنها را جدا جدا انجام دهد.
مسأله 396- اگر برجایی از بدن،آیۀ قرآن یا اسم خداوند متعال نوشته شده باشد،بنابر احتیاط واجب اگر ممکن است باید آن را از بین ببرد ،و اگر ممکن نیست باید وضو و غسل را ارتماسی انجام دهد و چنانچه بخواهد وضو یا غسل را ترتیبی بهجا آورد باید آب را طوری به بدن برساند که دست او به نوشته نرسد.
مسأله 397- کسی که غسل جنابت کرده،نباید برای نماز وضو بگیرد ولی با غسلهای دیگر نمیشود نماز خواند و باید وضو هم گرفت.
کتابرساله توضیح المسائل آیة الله العظمی بروجردی با حواشی امام خمینی (س)صفحه 81