جاهایی که فقط قضای روزه واجب است

‏‏ ‏

‏‏جاهایی که فقط قضای روزه واجب است‏

‏‏         مسأله 1688- در چند صورت فقط قضای روزه بر انسان واجب است و کفاره ‏‎ ‎‏واجب نیست:‏

‏‏اول: آن که روزه‌دار در روز ماه رمضان عمداً قی کند.‏

‏‏         دوم: آن که در شب ماه رمضان جنب باشد و به تفصیلی که در مسألۀ 1630 گفته ‏‎ ‎‏شد تا اذان صبح از خواب سوم بیدار نشود.‏

‏‏         سوم: عملی که روزه را باطل می‌کند به‌جا نیاورد ولی نیت روزه نکند،یا ریا کند،یا ‏‎ ‎‏قصد کند که روزه نباشد.‏

‏
‏‎

‏‏         پنجم: آن که در ماه رمضان بدون این که تحقیق کند صبح شده یا نه،کاری که روزه ‏‎ ‎‏را باطل می‌کند انجام دهد،بعد معلوم شود صبح بوده،و نیز اگر بعد از تحقیق با این که ‏‎ ‎‏گمان دارد صبح شده،کاری که روزه را باطل می‌کند انجام دهد بعد معلوم شود صبح ‏‎ ‎‏بوده قضای آن روزه بر او واجب است،ولی اگر بعد از تحقیق گمان یا یقین کند که ‏‎ ‎‏صبح نشده و چیزی بخورد و بعد معلوم شود صبح بوده قضا واجب نیست بلکه اگر ‏‎ ‎‏بعد از تحقیق شک کند که صبح شده یا نه و کاری که روزه را باطل می‌کند انجام دهد، ‏‎ ‎‏بعد معلوم شود صبح بوده،قضا واجب نیست.‏

‏‏         ششم: آن که کسی بگوید صبح نشده و انسان به گفتۀ او کاری که روزه را باطل ‏‎ ‎‏می‌کند انجام دهد،بعد معلوم شود صبح بوده است.‏

‏‏         هفتم: آن که کسی بگوید صبح شده و انسان به گفتۀ او یقین نکند،یا خیال کند ‏‎ ‎‏شوخی می‌کند و کاری که روزه را باطل می‌کند انجام دهد،بعد معلوم شود صبح ‏‎ ‎‏بوده است.‏

‏‏         هشتم: آن که به گفتۀ کس دیگر که عادل باشد افطار کنند،بعد معلوم شود مغرب ‏‎ ‎‏نبوده است.‏

‏‏         نهم: آن که در هوای صاف به واسطۀ تاریکی یقین کند که مغرب شده و افطار کند ‏‎ ‎‏بعد معلوم شود مغرب نبوده است،ولی اگر در هوای ابر به گمان این که مغرب شده ‏‎ ‎‏افطار کند،بعد معلوم شود مغرب نبوده،قضا لازم نیست.‏

‏‏         دهم: آن که برای خنک شدن،یا بی‌جهت مضمضه کند؛یعنی آب در دهان بگرداند، ‏‎ ‎‏و بی‌اختیار فرو رود،ولی اگر فراموش کند که روزه است و آب را فرو دهد،یا برای ‏‎ ‎‏وضو مضمضه کند و بی‌اختیار فرو رود،قضا بر او واجب نیست.‏

‏‏         مسأله 1689- اگر غیر آب چیز دیگری را در دهان ببرد و بی‌اختیار فرو رود یا آب ‏
‏‎

‏‏         مسأله 1690- مضمضه زیاد برای روزه‌دار مکروه است و اگر بعد از مضمضه ‏‎ ‎‏بخواهد آب دهان را فرو برد،بهتر است سه مرتبه آب دهان را بیرون بریزد.‏

‏‏         مسأله 1691- اگر انسان بداند که به واسطۀ مضمضه بی‌اختیار،یا از روی فراموشی ‏‎ ‎‏آب وارد گلویش می‌شود،نباید مضمضه کند.‏

‏‏         مسأله 1692- اگر در ماه رمضان،بعد از تحقیق یقین کند که صبح نشده و کاری که ‏‎ ‎‏روزه را باطل می‌کند انجام دهد،بعد معلوم شود صبح بوده قضا لازم نیست.‏

‏‏         مسأله 1693- اگر انسان شک کند که مغرب شده یا نه،نمی‌تواند افطار کند،ولی اگر ‏‎ ‎‏شک کند که صبح شده یا نه،پیش از تحقیق هم می‌تواند کاری که روزه را باطل می‌کند ‏‎ ‎‏انجام دهد.‏

‏‏ ‏

‏‎