نبش قبر

‏‏ ‏

‏‏نبش قبر‏

‏‏         مسأله 641- نبش قبر مسلمان؛یعنی شکافتن قبر او،اگرچه طفل یا دیوانه باشد ‏‎ ‎‏حرام است؛ولی اگر بدنش از بین رفته و خاک شده باشد اشکال ندارد.‏

‏‏         مسأله 642- نبش قبر امامزاده‌ها و شهدا و علما و صلحا اگرچه سال‌ها بر آن گذشته ‏‎ ‎‏باشد در صورتی که زیارتگاه باشد حرام است،بلکه اگر زیارتگاه هم نباشد بنابر ‏‎ ‎‏احتیاط واجب نباید آن را نبش کرد.‏

‏‏مسأله 643- شکافتن قبر در چند مورد حرام نیست:‏

‏
‏‎

‏‏دوم:آن که کفن یا چیز دیگری که با میت دفن شده غصبی باشد و صاحب آن ‏‎ ‎‏راضی نشود که در قبر بماند،و همچنین است اگر چیزی از مال خود میت که به ورثۀ او ‏‎ ‎‏رسیده با او دفن شده باشد و ورثه راضی نشوند که آن چیز در قبر بماند،ولی اگر چیز ‏‎ ‎‏مختصری از مال او که به ورثه به ارث رسیده مانند انگشتر و نحو آن با او دفن شده ‏‎ ‎‏باشد در جواز نبش برای در آوردن آن تأمل و اشکال است خصوصاً اگر اجحاف بر ‏‎ ‎‏ورثه نباشد،و اگر وصیت کرده باشد که دعا یا قرآن یا انگشتری را با او دفن کنند در ‏‎ ‎‏صورتی که وصیتش بیشتر از یک سوم مال او نباشد،برای بیرون آوردن اینها نمی‌توانند ‏‎ ‎‏قبر را بشکافند.‏

‏‏سوم:آن که میت بی‌غسل یا بی‌کفن دفن شده باشد،یا بفهمند غسلش باطل بوده،یا ‏‎ ‎‏به غیر دستور شرع کفن شده یا در قبر،او را رو به قبله نگذاشته‌اند.‏

‏‏چهارم:آن که برای ثابت شدن حقی بخواهند بدن میت را ببینند.‏

‏‏پنجم:آن که میت را در جایی که بی‌احترامی به او است مثل قبرستان کفار یا جایی ‏‎ ‎‏که کثافت و خاکروبه می‌ریزند دفن کرده باشند.‏

‏‏ششم:آن که برای یک مطلب شرعی که اهمیت آن از شکافتن قبر بیشتر است، ‏‎ ‎‏قبر را بشکافند؛مثلاً بخواهند بچه زنده را از شکم زن حامله‌ای که دفنش کرده‌اند ‏‎ ‎‏بیرون آورند.‏

‏‏هفتم:آن که بترسند درنده‌ای بدن میت را پاره کند،یا سیل او را ببرد یا دشمن ‏‎ ‎‏بیرون آورد.‏

‏‏هشتم:آن که قسمتی از بدن میت را که با او دفن نشده بخواهند دفن کنند ولی ‏‎ ‎‏احتیاط واجب آن است که آن قسمت از بدن را طوری در قبر بگذارند که بدن میت ‏‎ ‎‏دیده نشود.‏

‏‏ ‏

‏‏ ‏

‏‎