نبش قبر
مسأله 641- نبش قبر مسلمان؛یعنی شکافتن قبر او،اگرچه طفل یا دیوانه باشد حرام است؛ولی اگر بدنش از بین رفته و خاک شده باشد اشکال ندارد.
مسأله 642- نبش قبر امامزادهها و شهدا و علما و صلحا اگرچه سالها بر آن گذشته باشد در صورتی که زیارتگاه باشد حرام است،بلکه اگر زیارتگاه هم نباشد بنابر احتیاط واجب نباید آن را نبش کرد.
مسأله 643- شکافتن قبر در چند مورد حرام نیست:
کتابرساله توضیح المسائل حضرت آیة الله العظمی امام خمینی (س)صفحه 114
اول:آن که میت در زمین غصبی دفن شده باشد و مالک زمین راضی نشود که در آنجا بماند.
دوم:آن که کفن یا چیز دیگری که با میت دفن شده غصبی باشد و صاحب آن راضی نشود که در قبر بماند،و همچنین است اگر چیزی از مال خود میت که به ورثۀ او رسیده با او دفن شده باشد و ورثه راضی نشوند که آن چیز در قبر بماند،ولی اگر چیز مختصری از مال او که به ورثه به ارث رسیده مانند انگشتر و نحو آن با او دفن شده باشد در جواز نبش برای در آوردن آن تأمل و اشکال است خصوصاً اگر اجحاف بر ورثه نباشد،و اگر وصیت کرده باشد که دعا یا قرآن یا انگشتری را با او دفن کنند در صورتی که وصیتش بیشتر از یک سوم مال او نباشد،برای بیرون آوردن اینها نمیتوانند قبر را بشکافند.
سوم:آن که میت بیغسل یا بیکفن دفن شده باشد،یا بفهمند غسلش باطل بوده،یا به غیر دستور شرع کفن شده یا در قبر،او را رو به قبله نگذاشتهاند.
چهارم:آن که برای ثابت شدن حقی بخواهند بدن میت را ببینند.
پنجم:آن که میت را در جایی که بیاحترامی به او است مثل قبرستان کفار یا جایی که کثافت و خاکروبه میریزند دفن کرده باشند.
ششم:آن که برای یک مطلب شرعی که اهمیت آن از شکافتن قبر بیشتر است، قبر را بشکافند؛مثلاً بخواهند بچه زنده را از شکم زن حاملهای که دفنش کردهاند بیرون آورند.
هفتم:آن که بترسند درندهای بدن میت را پاره کند،یا سیل او را ببرد یا دشمن بیرون آورد.
هشتم:آن که قسمتی از بدن میت را که با او دفن نشده بخواهند دفن کنند ولی احتیاط واجب آن است که آن قسمت از بدن را طوری در قبر بگذارند که بدن میت دیده نشود.
کتابرساله توضیح المسائل حضرت آیة الله العظمی امام خمینی (س)صفحه 115