احکام نماز

مسائل متفرقه

‏ ‏

مسائل متفرقه

‏         مسأله 1356- مسافر می‌تواند در مسجد الحرام و مسجد پیغمبر صلی الله علیه و آله و سلم و مسجد ‏‎ ‎‏کوفه نمازش را تمام بخواند.ولی اگر بخواهد در جایی که اول جزء این مساجد نبوده ‏‎ ‎‏و بعد به این مساجد اضافه شده نماز بخواند،احتیاط مستحب آن است که شکسته ‏‎ ‎‏بخواند اگرچه اقوا،صحت تمام است و نیز مسافر می‌تواند در حرم و رواق حضرت ‏‎ ‎‏سیدالشهدا علیه السلام بلکه در مسجد متصل به حرم نماز را تمام بخواند.‏

‏         مسأله 1357- کسی که می‌داند مسافر است و باید نماز را شکسته بخواند،اگر در ‏‎ ‎‏غیر چهار مکانی که در مسأله پیش گفته شد عمداً تمام بخواند،نمازش باطل است و ‏‎ ‎‏نیز اگر فراموش کند که نماز مسافر شکسته است و تمام بخواند باید نماز را دوباره ‏‎ ‎‏بخواند،و اگر بعد از وقت یادش بیاید،بنابر احتیاط واجب،باید قضا نماید.‏

‏         مسأله 1358- کسی که می‌داند مسافر است و باید نماز را شکسته بخواند،اگر ‏‎ ‎‏فراموش کند و بدون توجه و به طور عادت تمام بخواند نمازش باطل است،و نیز اگر ‏‎ ‎‏حکم مسافر و سفر خود را فراموش کرده باشد در صورتی که وقت داشته باشد ‏‎ ‎‏نمازش را دوباره بخواند بلکه اگر وقت هم گذشته باشد بنابر احتیاط واجب باید ‏‎ ‎‏قضا نماید.‏

‏         مسأله 1359- مسافری که نمی‌داند باید نماز را شکسته بخواند اگر تمام بخواند ‏‎ ‎‏نمازش صحیح است.‏

‏         مسأله 1360- مسافری که می‌داند باید نماز را شکسته بخواند اگر بعضی از ‏‎ ‎‏خصوصیات آن را نداند،مثلاً نداند که در سفر هشت فرسخی باید شکسته بخواند ‏‎ ‎‏چنانچه تمام بخواند در صورتی که وقت باقی است باید نماز را شکسته بخواند و اگر ‏‎ ‎‏وقت گذشته باید شکسته قضا نماید.‏

‏         مسأله 1361- مسافری که می‌داند باید نماز را شکسته بخواند،اگر به گمان این که ‏

کتابرساله توضیح المسائل حضرت آیة الله العظمی امام خمینی (س)صفحه 242
‏سفر او کمتر از هشت فرسخ است تمام بخواند،وقتی بفهمد که سفرش هشت فرسخ ‏‎ ‎‏بوده،نمازی را که تمام خوانده باید دوباره شکسته بخواند و اگر وقت هم گذشته باید ‏‎ ‎‏شکسته قضا نماید.‏

‏         مسأله 1362- اگر فراموش کند که مسافر است و نماز را تمام بخواند،چنانچه در ‏‎ ‎‏وقت یادش بیاید،باید شکسته به‌جا آورد و اگر بعد از وقت یادش بیاید،قضای آن ‏‎ ‎‏نماز بر او واجب نیست.‏

‏         مسأله 1363- کسی که باید نماز را تمام بخواند،اگر شکسته به‌جا آورد در هر ‏‎ ‎‏صورت نمازش باطل است.‏

‏         مسأله 1364- اگر مشغول نماز چهار رکعتی شود و در بین نماز یادش بیاید که ‏‎ ‎‏مسافر است،یا ملتفت شود که سفر او هشت فرسخ است چنانچه به رکوع رکعت سوم ‏‎ ‎‏نرفته،باید نماز را دو رکعتی تمام کند و اگر به رکوع رکعت سوم رفته نمازش باطل ‏‎ ‎‏است.و در صورتی که به مقدار خواندن یک رکعت هم وقت داشته باشد،باید نماز را ‏‎ ‎‏شکسته بخواند.‏

‏         مسأله 1365- اگر مسافر بعضی از خصوصیات نماز مسافر را نداند مثلاً نداند که ‏‎ ‎‏اگر چهار فرسخ برود و همان روز یا شب آن برگردد باید شکسته بخواند چنانچه به ‏‎ ‎‏نیت نماز چهار رکعتی مشغول نماز شود،و پیش از رکوع رکعت سوم مسأله را بفهمد ‏‎ ‎‏باید نماز را دو رکعتی تمام کند و اگر در رکوع ملتفت شود نمازش باطل است و در ‏‎ ‎‏صورتی که به مقدار یک رکعت از وقت هم مانده باشد باید نماز را شکسته بخواند.‏

‏         مسأله 1366- مسافری که باید نماز را تمام بخواند اگر به واسطۀ ندانستن مسأله به ‏‎ ‎‏نیت نماز دو رکعتی مشغول نماز شود و در بین نماز مسأله را بفهمد،باید نماز را چهار ‏‎ ‎‏رکعتی تمام کند،و احتیاط مستحب آن است که بعد از تمام شدن نماز دوباره آن نماز را ‏‎ ‎‏چهار رکعتی بخواند.‏

‏         مسأله 1367- مسافری که نماز نخوانده،اگر پیش از تمام شدن وقت به وطنش ‏

کتابرساله توضیح المسائل حضرت آیة الله العظمی امام خمینی (س)صفحه 243
‏برسد،یا به جایی برسد که می‌خواهد ده روز در آن‌جا بماند،باید نماز را تمام بخواند و ‏‎ ‎‏کسی که مسافر نیست،اگر در اول وقت نماز نخواند و مسافرت کند،در سفر باید نماز ‏‎ ‎‏را شکسته بخواند.‏

‏         مسأله 1368- اگر از مسافری که باید نماز را شکسته بخواند نماز ظهر یا عصر یا ‏‎ ‎‏عشا قضا شود،باید آن را دو رکعتی قضا نماید اگرچه در غیر سفر بخواهد قضای آن را ‏‎ ‎‏به‌جا آورد.و اگر از کسی که مسافر نیست یکی از این سه نماز قضا شود،باید چهار ‏‎ ‎‏رکعتی قضا نماید اگرچه در سفر بخواهد آن را قضا نماید.‏

‏         مسأله 1369- مستحب است مسافر بعد از هر نمازی که شکسته می‌خواند سی ‏‎ ‎‏مرتبه بگوید:‏

‏«سُبْحانَ اللّٰهِ وَالحَمْدُ للّٰهِ وَلاٰ الهَ الّا اللّٰهُ وَاللّٰهُ اکْبَر». و در تعقیب نماز ظهر و ‏‎ ‎‏عصر و عشا بیشتر سفارش شده است.بلکه بهتر است در تعقیب این سه نماز شصت ‏‎ ‎‏مرتبه بگوید.‏

‏ ‏

کتابرساله توضیح المسائل حضرت آیة الله العظمی امام خمینی (س)صفحه 244