نماز مسافر
مسافر باید نماز ظهر و عصر و عشا را با هشت شرط شکسته به‌جا آورد؛یعنی دو رکعت بخواند:
شرط اول:آن که سفر او کمتر از هشت فرسخ شرعی نباشد.
مسأله 1272- کسی که رفتن و برگشتن او هشت فرسخ است،اگر رفتن او کمتر از چهار فرسخ نباشد،باید نماز را شکسته بخواند.بنابراین اگر رفتن سه فرسخ و برگشتن پنج فرسخ باشد،باید نماز را تمام بخواند.
مسأله 1273- اگر رفتن و برگشتن هشت فرسخ باشد باید نماز را شکسته بخواند چه همان روز و شب بخواهد برگردد یا غیر آن روز و شب.
مسأله 1274- اگر سفر مختصری از هشت فرسخ کمتر باشد،یا انسان نداند که سفر او هشت فرسخ است یا نه،نباید نماز را شکسته بخواند و چنانچه شک کند که سفر او هشت فرسخ است یا نه،در صورتی که تحقیق کردن برایش مشقت دارد،باید نمازش را تمام بخواند و اگر مشقت ندارد بنابر احتیاط واجب باید تحقیق کند که اگر دو عادل بگویند،یا بین مردم معروف باشد که سفر او هشت فرسخ است نماز را شکسته بخواند.
مسأله 1275- اگر یک عادل خبر دهد که سفر انسان هشت فرسخ است بنابر احتیاط واجب باید نماز را هم شکسته و هم تمام بخواند و روزه بگیرد و قضای آن را هم به‌جا آورد.
مسأله 1276- کسی که یقین دارد سفر او هشت فرسخ است،اگر نماز را شکسته
کتابرساله توضیح المسائل حضرت آیة الله العظمی امام خمینی (س)صفحه 228
بخواند و بعد بفهمد که هشت فرسخ نبوده،باید آن را چهار رکعتی به‌جا آورد و اگر وقت گذشته قضا نماید.
مسأله 1277- کسی که یقین دارد سفرش هشت فرسخ نیست،یا شک دارد که هشت فرسخ هست یا نه،چنانچه در بین راه بفهمد که سفر او هشت فرسخ بوده، اگرچه کمی از راه باقی باشد،باید نماز را شکسته بخواند و اگر بعد از تمام خواندن نماز،فهمید سفرش هشت فرسخ بوده،بنابر اقوا باید نماز را دوباره شکسته اعاده نماید،و در صورتی که وقت گذشته باشد،باید بنابر احتیاط واجب،نماز را دوباره قضا نماید.
مسأله 1278- اگر بین دو محلی که فاصله آنها کمتر از چهار فرسخ است،چند مرتبه رفت و آمد کند،اگرچه روی هم رفته هشت فرسخ شود،باید نماز را تمام بخواند.
مسأله 1279- اگر محلی دو راه داشته باشد،یک راه آن کمتر از هشت فرسخ و راه دیگر آن هشت فرسخ یا بیشتر باشد،چنانچه انسان از راهی که هشت فرسخ است به آن‌جا برود،باید نماز را شکسته بخواند و اگر از راهی که هشت فرسخ نیست برود، باید تمام بخواند.
مسأله 1280- اگر شهر دیوار دارد،باید ابتدای هشت فرسخ را از دیوار شهر حساب کند،و اگر دیوار ندارد باید از خانه‌های آخر شهر حساب نماید.
شرط دوم:آن که از اول مسافرت قصد هشت فرسخ را داشته باشد،پس اگر به جایی که کمتر از هشت فرسخ است مسافرت کند و بعد از رسیدن به آن‌جا قصد کند جایی برود که با مقداری که آمده هشت فرسخ شود،چون از اول قصد هشت فرسخ را نداشته،باید نماز را تمام بخواند.ولی اگر بخواهد از آن‌جا هشت فرسخ برود یا چهار فرسخ برود و به وطنش یا به جایی که می‌خواهد ده روز بماند برگردد باید نماز را شکسته بخواند.
مسأله 1281- کسی که نمی‌داند سفرش چند فرسخ است،مثلاً برای پیدا کردن
کتابرساله توضیح المسائل حضرت آیة الله العظمی امام خمینی (س)صفحه 229
گمشده‌ای مسافرت می‌کند و نمی‌داند که چه مقدار باید برود تا آن را پیدا کند،باید نماز را تمام بخواند.ولی در برگشتن،چنانچه تا وطنش یا جایی که می‌خواهد ده روز در آن‌جا بماند،هشت فرسخ یا بیشتر باشد،باید نماز را شکسته بخواند.و نیز اگر در بین رفتن قصد کند که چهار فرسخ برود و برگردد،چنانچه رفتن و برگشتن هشت فرسخ شود،باید نماز را شکسته بخواند.
مسأله 1282- مسافر در صورتی باید نماز را شکسته بخواند که تصمیم داشته باشد هشت فرسخ برود،پس کسی که از شهر بیرون می‌رود و مثلاً قصدش این است که اگر رفیق پیدا کند،سفر هشت فرسخی برود چنانچه اطمینان دارد که رفیق پیدا می‌کند،باید نماز را شکسته بخواند و اگر اطمینان ندارد،باید تمام بخواند.
مسأله 1283- کسی که قصد هشت فرسخ دارد،اگرچه در هر روز مقدار کمی راه برود وقتی به جایی برسد که دیوار شهر را نبیند و اذان آن را نشنود باید نماز را شکسته بخواند.ولی اگر در هر روز مقدار خیلی کمی راه برود که نگویند مسافر است،باید نمازش را تمام بخواند و احتیاط مستحب آن است که هم شکسته و هم تمام بخواند.
مسأله 1284- کسی که در سفر به اختیار دیگری است،مانند نوکری که با آقای خود مسافرت می‌کند چنانچه بداند سفر او هشت فرسخ است،باید نماز را شکسته بخواند.
مسأله 1285- کسی که در سفر به اختیار دیگری است،اگر بداند یا گمان داشته باشد که پیش از رسیدن به چهار فرسخ از او جدا می‌شود،باید نماز را تمام بخواند.
مسأله 1286- کسی که در سفر به اختیار دیگری است،اگر شک دارد که پیش از رسیدن به چهار فرسخ از او جدا می‌شود یا نه،باید نماز را شکسته بخواند.و نیز اگر شک او از این جهت است که احتمال می‌دهد مانعی برای سفر او پیش آید،چنانچه احتمال او در نظر مردم به‌جا نباشد باید نمازش را شکسته بخواند.
شرط سوم:آن که در بین راه از قصد خود بر نگردد،پس اگر پیش از رسیدن به چهار فرسخ از قصد خود برگردد یا مردد شود،باید نماز را تمام بخواند.
کتابرساله توضیح المسائل حضرت آیة الله العظمی امام خمینی (س)صفحه 230
مسأله 1287- اگر بعد از رسیدن به چهار فرسخ از مسافرت منصرف شود،چنانچه تصمیم داشته باشد که همان جا بماند یا بعد از ده روز برگردد،یا در برگشتن و ماندن مردد باشد،باید نماز را تمام بخواند.
مسأله 1288- اگر بعد از رسیدن به چهار فرسخ از مسافرت منصرف شود و تصمیم داشته باشد که برگردد باید نماز را شکسته بخواند.
مسأله 1289- اگر برای رفتن به محلی حرکت کند و بعد از رفتن مقداری از راه بخواهد جای دیگری برود،چنانچه از محل اولی که حرکت کرده تا جایی که می‌خواهد برود،هشت فرسخ باشد،باید نماز را شکسته بخواند.
مسأله 1290- اگر پیش از آن که به هشت فرسخ برسد،مردد شود که بقیۀ راه را برود یا نه،و در موقعی که مردد است راه نرود و بعد تصمیم بگیرد که بقیه راه را برود،باید تا آخر مسافرت نماز را شکسته بخواند.
مسأله 1291- اگر پیش از آن که به هشت فرسخ برسد،مردد شود که بقیۀ راه را برود یا نه و در موقعی که مردد است مقداری راه برود و بعد تصمیم بگیرد که هشت فرسخ دیگر برود،یا چهار فرسخ برود و برگردد تا آخر مسافرت باید نماز را شکسته بخواند.
مسأله 1292- اگر پیش از آن که به هشت فرسخ برسد،مردد شود که بقیۀ راه را برود یا نه،و در موقعی که مردد است مقداری راه برود و بعد تصمیم بگیرد که بقیۀ راه را برود،چنانچه باقیماندۀ سفر او هشت فرسخ باشد یا چهار فرسخ باشد ولی بخواهد برود و برگردد،باید نماز را شکسته بخواند.ولی اگر راهی که پیش از مردد شدن و راهی که بعد از آن می‌رود روی هم هشت فرسخ باشد،بنابر احتیاط نماز را هم شکسته و هم تمام بخواند،اگرچه جمع واجب نیست و نماز شکسته است.
شرط چهارم:آن که نخواهد پیش از رسیدن به هشت فرسخ از وطن خود بگذرد، یا ده روز یا بیشتر در جایی بماند پس کسی که می‌خواهد پیش از رسیدن به هشت فرسخ از وطنش بگذرد،یا ده روز در محلی بماند،باید نماز را تمام بخواند.
کتابرساله توضیح المسائل حضرت آیة الله العظمی امام خمینی (س)صفحه 231
مسأله 1293- کسی که نمی‌داند پیش از رسیدن به هشت فرسخ از وطنش می‌گذرد یا نه،یا ده روز در محلی می‌ماند یا نه،باید نماز را تمام بخواند.
مسأله 1294- کسی که می‌خواهد پیش از رسیدن به هشت فرسخ از وطنش بگذرد، یا ده روز در محلی بماند،و نیز کسی که مردد است که از وطنش بگذرد،یا ده روز در محلی بماند،اگر از ماندن ده روز یا گذشتن از وطن منصرف شود،باز هم باید نماز را تمام بخواند.ولی اگر باقیماندۀ راه هشت فرسخ باشد،یا چهار فرسخ باشد و بخواهد برود و برگردد،باید نماز را شکسته بخواند.
شرط پنجم:آن که برای کار حرام سفر نکند و اگر برای کار حرامی مانند دزدی سفر کند،باید نماز را تمام بخواند.و همچنین است اگر خود سفر حرام باشد،مثل آن که برای او ضرر داشته باشد،یا زن بدون اجازۀ شوهر سفری برود که بر او واجب نباشد ولی اگر مثل سفر حج واجب باشد،باید نماز را شکسته بخوانند.
مسأله 1295- سفری که اسباب اذیت پدر و مادر باشد حرام است و انسان باید در آن سفر نماز را تمام بخواند و روزه هم بگیرد.
مسأله 1296- کسی که سفر او حرام نیست و برای کار حرام هم سفر نمی‌کند، اگرچه در سفر،معصیتی انجام دهد،مثلاً غیبت کند یا شراب بخورد،باید نماز را شکسته بخواند.
مسأله 1297- اگر مخصوصاً برای آن که کار واجبی را ترک کند مسافرت نماید نمازش تمام است،پس کسی که بدهکار است،اگر بتواند بدهی خود را بدهد و طلبکار هم مطالبه کند،چنانچه در سفر نتواند بدهی خود را بدهد و مخصوصاً برای فرار از دادن قرض مسافرت نماید باید نماز را تمام بخواند ولی اگر مخصوصاً برای ترک واجب مسافرت نکند،باید نماز را شکسته بخواند و احتیاط مستحب آن است که هم شکسته و هم تمام بخواند.
مسأله 1298- اگر سفر او سفر حرام نباشد ولی حیوان سواری یا مرکب دیگری که
کتابرساله توضیح المسائل حضرت آیة الله العظمی امام خمینی (س)صفحه 232
سوار است غصبی باشد،نمازش شکسته است ولی اگر در زمین غصبی مسافرت کند، بنابر احتیاط واجب باید نماز را هم شکسته و هم تمام بخواند.
مسأله 1299- کسی که با ظالم مسافرت می‌کند اگر ناچار نباشد و مسافرت او کمک به ظالم باشد،باید نماز را تمام بخواند،و اگر ناچار باشد یا مثلاً برای نجات دادن مظلومی با او مسافرت کند،نمازش شکسته است.
مسأله 1300- اگر به قصد تفریح و گردش مسافرت کند حرام نیست و باید نماز را شکسته بخواند.
مسأله 1301- اگر برای لهو و خوش‌گذرانی به شکار رود،نمازش تمام است و چنانچه برای تهیه معاش به شکار رود،نمازش شکسته است و اگر برای کسب و زیاد کردن مال برود،احتیاط واجب آن است که نماز را هم شکسته و هم تمام بخواند،ولی باید روزه نگیرد.
مسأله 1302- کسی که برای معصیت سفر کرده،موقعی که از سفر برمی‌گردد اگر توبه کرده،باید نماز را شکسته بخواند.و اگر توبه نکرده،و چیزی هم که بازگشت را از جزئیت سفر معصیت خارج کند حادث نشده باشد باید تمام بخواند و احتیاط مستحب آن است که هم شکسته و هم تمام بخواند.
مسأله 1303- کسی که سفر او سفر معصیت است،اگر در بین راه از قصد معصیت برگردد،چنانچه باقیماندۀ راه هشت فرسخ باشد،یا چهار فرسخ باشد و بخواهد برود و برگردد،باید نماز را شکسته بخواند.
مسأله 1304- کسی که برای معصیت سفر نکرده،اگر در بین راه قصد کند که بقیۀ راه را برای معصیت برود،باید نماز را تمام بخواند ولی نمازهایی را که شکسته خوانده صحیح است.
شرط ششم:آن که از صحرانشین‌هایی نباشد که در بیابان‌ها گردش می‌کنند و هر جا آب و خوراک برای خود و حشمشان پیدا کنند می‌مانند و بعد از چندی به جای
کتابرساله توضیح المسائل حضرت آیة الله العظمی امام خمینی (س)صفحه 233
دیگر می‌روند،و صحرانشین‌ها در این مسافرت‌ها باید نماز را تمام بخوانند.
مسأله 1305- اگر یکی از صحرانشین‌ها برای پیدا کردن منزل و چراگاه حیواناتشان سفر کند،چنانچه سفر او هشت فرسخ باشد،احتیاط واجب آن است که هم شکسته و هم تمام بخواند.
مسأله 1306- اگر صحرانشین برای زیارت یا حج یا تجارت و مانند اینها مسافرت کند،باید نماز را شکسته بخواند.
شرط هفتم:آن که شغل او مسافرت نباشد،بنابراین شتردار و راننده و چوبدار و کشتیبان و مانند اینها،اگرچه برای بردن اثاثیۀ منزل خود مسافرت کنند،در غیر سفر اول باید نماز را تمام بخوانند.ولی در سفر اول اگرچه طول بکشد،نمازشان شکسته است.
مسأله 1307- کسی که شغلش مسافرت است اگر برای کار دیگری مثلاً برای زیارت یا حج مسافرت کند،باید نماز را شکسته بخواند.ولی اگر مثلاً شوفر،اتومبیل خود را برای زیارت کرایه بدهد و در ضمن خودش هم زیارت کند،باید نماز را تمام بخواند.
مسأله 1308- حمله‌دار؛یعنی کسی که برای رساندن حاجی‌ها به مکّه مسافرت می‌کند،چنانچه شغلش مسافرت باشد،باید نماز را تمام بخواند و اگر شغلش مسافرت نباشد،باید شکسته بخواند.
مسأله 1309- کسی که شغل او حمله‌داری است و حاجی‌ها را از راه دور به مکه می‌برد،چنانچه تمام سال یا بیشتر سال را در راه باشد،باید نماز را تمام بخواند.
مسأله 1310- کسی که در مقداری از سال شغلش مسافرت است،مثل شوفری که فقط در تابستان یا زمستان اتومبیل خود را کرایه می‌دهد،باید در سفری که مشغول به کارش هست نماز را تمام بخواند و احتیاط مستحب آن است که هم شکسته و هم تمام بخواند.
کتابرساله توضیح المسائل حضرت آیة الله العظمی امام خمینی (س)صفحه 234
مسأله 1311- راننده و دوره‌گردی که در دو سه فرسخی شهر رفت و آمد می‌کند، چنانچه اتفاقاً سفر هشت فرسخی برود،باید نماز را شکسته بخواند.
مسأله 1312- کسی که شغلش مسافرت است اگر ده روز یا بیشتر در وطن خود بماند،چه از اول قصد ماندن ده روز را داشته باشد،چه بدون قصد بماند،باید در سفر اولی که بعد از ده روز می‌رود،نماز را شکسته بخواند.
مسأله 1313- کسی که شغلش مسافرت است،اگر در غیر وطن خود ده روز بماند در سفر اولی که بعد از ده روز می‌رود،باید نماز را شکسته بخواند.چه از اول قصد ماندن ده روز را داشته باشد یا نداشته باشد.
مسأله 1314- کسی که شغلش مسافرت است،اگر شک کند که در وطن خود یا جای دیگر ده روز مانده یا نه،باید نماز را تمام بخواند.
مسأله 1315- کسی که در شهرها سیاحت می‌کند و برای خود وطنی اختیار نکرده، باید نماز را تمام بخواند.
مسأله 1316- کسی که شغلش مسافرت نیست،اگر مثلاً در شهری یا در دهی جنسی دارد که برای حمل آن مسافرت‌های پی در پی می‌کند،باید نماز را شکسته بخواند.
مسأله 1317- کسی که از وطنش صرف نظر کرده و می‌خواهد وطن دیگری برای خود اختیار کند،اگر شغلش مسافرت نباشد باید در مسافرت نماز را شکسته بخواند.
شرط هشتم:آن که به حد ترخص برسد؛یعنی از وطنش یا جایی که قصد کرده ده روز در آن‌جا بماند به قدری دور شود که دیوار شهر را نبیند و صدای اذان آن را نشنود، ولی باید در هوا غبار یا چیز دیگری نباشد که از دیدن دیوار و شنیدن اذان جلوگیری کند و لازم نیست به قدری دور شود که مناره‌ها و گنبدها را نبیند،یا دیوارها هیچ پیدا نباشد،بلکه همین قدر که دیوارها کاملاً معلوم نباشد کافی است.
مسأله 1318- کسی که به سفر می‌رود اگر به جایی برسد که اذان را نشنود ولی دیوار
کتابرساله توضیح المسائل حضرت آیة الله العظمی امام خمینی (س)صفحه 235
شهر را ببیند،یا دیوارها را نبیند و صدای اذان را بشنود چنانچه بخواهد در آن‌جا نماز بخواند،بنابر احتیاط واجب باید هم شکسته و هم تمام بخواند.
مسأله 1319- مسافری که به وطنش بر می‌گردد،وقتی دیوار وطن خود را ببیند و صدای اذان آن را بشنود،باید نماز را تمام بخواند ولی مسافری که می‌خواهد ده روز در محلی بماند،وقتی دیوار آن‌جا را ببیند و صدای اذانش را بشنود،بنابر احتیاط واجب باید نماز را تأخیر بیندازد تا به منزل برسد،یا نماز را هم شکسته و هم تمام بخواند.
مسأله 1320- هرگاه شهر در بلندی باشد که از دور دیده شود،یا به قدری گود باشد که اگر انسان کمی دور شود دیوار آن را نبیند،کسی که از آن شهر مسافرت می‌کند، وقتی به اندازه‌ای دور شود که اگر آن شهر در زمین هموار بود،دیوارش از آن‌جا دیده نمی‌شد،باید نماز خود را شکسته بخواند.و نیز اگر پستی و بلندی خانه‌ها بیشتر از معمول باشد،باید ملاحظۀ معمول را بنماید.
مسأله 1321- اگر از محلی مسافرت کند که خانه و دیوار ندارد وقتی به جایی برسد که اگر آن محل دیوار داشت از آن‌جا دیده نمی‌شد،باید نماز را شکسته بخواند.
مسأله 1322- اگر به قدری دور شود که نداند صدایی را که می‌شنود صدای اذان است یا صدای دیگری،باید نماز را شکسته بخواند.ولی اگر بفهمد اذان می‌گویند و کلمات آن را تشخیص ندهد،باید تمام بخواند.
مسأله 1323- اگر به قدری دور شود که اذان خانه‌ها را نشنود ولی اذان شهر را که معمولاً در جای بلند می‌گویند بشنود،نباید نماز را شکسته بخواند.
مسأله 1324- اگر به جایی برسد که اذان شهر را که معمولاً در جای بلند می‌گویند نشنود ولی اذانی را که در جای خیلی بلند می‌گویند بشنود،باید نماز را شکسته بخواند.
مسأله 1325- اگر چشم یا گوش او یا صدای اذان،غیر معمولی باشد در محلی باید
کتابرساله توضیح المسائل حضرت آیة الله العظمی امام خمینی (س)صفحه 236
نماز را شکسته بخواند که چشم متوسط دیوار خانه‌ها را نبیند و گوش متوسط صدای اذان معمولی را نشنود.
مسأله 1326- اگر بخواهد در محلی نماز بخواند که شک دارد به حد تَرَخُّص؛یعنی جایی که اذان را نشنود و دیوار را نبیند،رسیده یا نه،باید نماز را تمام بخواند.و در موقع برگشتن اگر شک کند که به حد ترخص رسیده یا نه،باید شکسته بخواند.و چون در بعضی موارد اشکال پیدا می‌کند باید یا آن‌جا نماز نخواند یا هم شکسته و هم تمام بخواند.
مسأله 1327- مسافری که در سفر از وطن خود عبور می‌کند،وقتی به جایی برسد که دیوار وطن خود را ببیند و صدای اذان آن را بشنود باید نماز را تمام بخواند.
مسأله 1328- مسافری که در بین مسافرت به وطنش رسیده،تا وقتی در آن‌جا هست باید نماز را تمام بخواند.ولی اگر بخواهد از آن‌جا هشت فرسخ برود،یا چهار فرسخ برود و برگردد،وقتی به جایی برسد که دیوار وطن را نبیند و صدای اذان آن را نشنود،باید نماز را شکسته بخواند.
مسأله 1329- محلی را که انسان برای اقامت و زندگی خود اختیار کرده وطن او است،چه در آن‌جا به دنیا آمده و وطن پدر و مادرش باشد،یا خودش آن‌جا را برای زندگی اختیار کرده باشد.
مسأله 1330- اگر قصد دارد در محلی که وطن اصلی‌اش نیست مدتی بماند و بعد به جای دیگر رود،آن‌جا وطن او حساب نمی‌شود.
مسأله 1331- تا انسان قصد ماندن همیشگی در جایی که غیر وطن اصلی خودش است نداشته باشد وطن او حساب نمی‌شود مگر آن که بدون قصد ماندن،آن‌قدر بماند که مردم بگویند این‌جا وطن او است.
مسأله 1332- کسی که در دو محل زندگی می‌کند،مثلاً شش ماه در شهری و شش
کتابرساله توضیح المسائل حضرت آیة الله العظمی امام خمینی (س)صفحه 237
ماه در شهر دیگر می‌ماند،هر دو وطن او است.و اگر بیشتر از دو محل را برای زندگی خود اختیار کرده باشد،اشکال دارد،و باید احتیاط مراعات شود.
مسأله 1333- در غیر وطن اصلی و وطن غیر اصلی که ذکر شد در جاهای دیگر اگر قصد اقامه نکند نمازش شکسته است چه ملکی در آن‌جا داشته باشد یا نداشته باشد و چه در آن‌جا شش ماه مانده باشد یا نه.
مسأله 1334- اگر به جایی برسد که وطن او بوده و از آن‌جا صرف نظر کرده نباید نماز را تمام بخواند،اگرچه وطن دیگری هم برای خود اختیار نکرده باشد.
مسأله 1335- مسافری که قصد دارد،ده روز پشت سر هم در محلی بماند،یا می‌داند که بدون اختیار ده روز در محلی می‌ماند،در آن محل باید نماز را تمام بخواند.
مسأله 1336- مسافری که می‌خواهد ده روز در محلی بماند،لازم نیست قصد ماندن شب اول یا شب یازدهم را داشته باشد،و همین که قصد کند از اذان صبح روز اول تا غروب روز دهم بماند،باید نماز را تمام بخواند و همچنین اگر مثلاً قصدش این باشد که از ظهر روز اول تا ظهر روز یازدهم بماند،باید نماز را تمام بخواند.
مسأله 1337- مسافری که می‌خواهد ده روز در محلی بماند،در صورتی باید نماز را تمام بخواند که بخواهد تمام ده روز را در یک‌جا بماند،پس اگر بخواهد مثلاً ده روز در نجف و کوفه یا در تهران و شمیران بماند باید نماز را شکسته بخواند.
مسأله 1338- مسافری که می‌خواهد ده روز در محلی بماند،اگر از اول قصد داشته باشد که در بین ده روز به اطراف آن‌جا برود،چنانچه جایی که می‌خواهد برود خطۀ سور بلد اقامت یا از بساتین و مزارع و باغات اطراف آن باشد به مقداری که رفتن به آن‌جا منافی با صدق اقامت در بلد نباشد باید در تمام ده روز نماز را تمام بخواند.
ولی چنانچه بخواهد تا کمتر از چهار فرسخ برود،چنانچه در نیت او باشد،که در بین ده روز فقط یک مرتبه برود و بیش از دو ساعت رفتن و برگشتن را طول ندهد،در همۀ
کتابرساله توضیح المسائل حضرت آیة الله العظمی امام خمینی (س)صفحه 238
ده روز باید نمازش را تمام بخواند.
مسأله 1339- مسافری که تصمیم ندارد ده روز در جایی بماند مثلاً قصدش این است که اگر رفیقش بیاید،یا منزل خوبی پیدا کند،ده روز بماند،باید نماز را شکسته بخواند.
مسأله 1340- کسی که تصمیم دارد،ده روز در محلی بماند،اگرچه احتمال بدهد که برای ماندن او مانعی برسد،در صورتی که مردم به احتمال او اعتنایی نکنند،باید نماز را تمام بخواند.
مسأله 1341- اگر مسافر بداند که مثلاً ده روز یا بیشتر به آخر ماه مانده و قصد کند که تا آخر ماه در جایی بماند،باید نماز را تمام بخواند ولی اگر نداند تا آخر ماه چقدر مانده و قصد کند که تا آخر ماه بماند باید نماز را شکسته بخواند اگرچه از موقعی که قصد کرده تا آخر ماه ده روز یا بیشتر باشد.
مسأله 1342- اگر مسافر قصد کند ده روز در محلی بماند،چنانچه پیش از خواندن یک نماز چهار رکعتی از ماندن منصرف شود،یا مردد شود که در آن‌جا بماند یا به جای دیگر برود،باید نماز را شکسته بخواند و اگر بعد از خواندن یک نماز چهار رکعتی از ماندن منصرف شود،یا مردد شود تا وقتی در آن‌جا هست،باید نماز را تمام بخواند.
مسأله 1343- مسافری که قصد کرده ده روز در محلی بماند،اگر روزه بگیرد و بعد از ظهر از ماندن در آن‌جا منصرف شود،چنانچه یک نماز چهار رکعتی خوانده باشد، روزه‌اش صحیح است و تا وقتی در آن‌جا هست باید نمازهای خود را تمام بخواند و اگر یک نماز چهار رکعتی نخوانده باشد روزۀ آن روزش صحیح است،اما نمازهای خود را باید شکسته بخواند و روزهای بعد هم نمی‌تواند روزه بگیرد.
مسأله 1344- مسافری که قصد کرده ده روز در محلی بماند،اگر از ماندن منصرف شود و شک کند پیش از آن که از قصد ماندن برگردد،یک نماز چهار
کتابرساله توضیح المسائل حضرت آیة الله العظمی امام خمینی (س)صفحه 239
رکعتی خوانده یا نه،باید نمازهای خود را شکسته بخواند.
مسأله 1345- اگر مسافر به نیت این که نماز را شکسته بخواند،مشغول نماز شود و در بین نماز تصمیم بگیرد که ده روز یا بیشتر بماند،باید نماز را چهار رکعتی تمام نماید.
مسأله 1346- مسافری که قصد کرده ده روز در جایی بماند،اگر در بین نماز چهار رکعتی از قصد خود برگردد،چنانچه مشغول رکعت سوم نشده،باید نماز را دو رکعتی تمام نماید و بقیه نمازهای خود را شکسته بخواند.و اگر مشغول رکعت سوم شده نمازش باطل است،و تا وقتی در آن‌جا هست باید نماز را شکسته بخواند اگرچه داخل در رکوع رکعت سوم شده باشد.
مسأله 1347- مسافری که قصد کرده ده روز در محلی بماند،اگر بیشتر از ده روز در آن‌جا بماند،تا وقتی مسافرت نکرده،باید نمازش را تمام بخواند و لازم نیست دوباره قصد ماندن ده روز کند.
مسأله 1348- مسافری که قصد کرده ده روز در محلی بماند،باید روزۀ واجب را بگیرد و می‌تواند روزۀ مستحبی را هم به‌جا آورد و نماز جمعه و نافلۀ ظهر و عصر و عشا را هم بخواند.
مسأله 1349- مسافری که قصد کرده ده روز در جایی بماند اگر بعد از خواندن یک نماز چهار رکعتی بخواهد به جایی که کمتر از چهار فرسخ است برود و برگردد به محل اقامۀ خود باید نماز را تمام بخواند.
مسأله 1350- مسافری که قصد کرده ده روز در جایی بماند،اگر بعد از خواندن یک نماز چهار رکعتی بخواهد به جای دیگری که کمتر از هشت فرسخ است برود و ده روز در آن‌جا بماند،باید در رفتن و در جایی که قصد ماندن ده روز کرده،نمازهای خود را تمام بخواند.ولی اگر جایی که می‌خواهد برود هشت فرسخ یا بیشتر باشد باید
کتابرساله توضیح المسائل حضرت آیة الله العظمی امام خمینی (س)صفحه 240
موقع رفتن نمازهای خود را شکسته بخواند و چنانچه در آن‌جا قصد ماندن ده روز کرد نمازش را تمام بخواند.
مسأله 1351- مسافری که قصد کرده ده روز در محلی بماند اگر بعد از خواندن یک نماز چهار رکعتی بخواهد به جایی که کمتر از چهار فرسخ است برود،چنانچه مردد باشد که به محل اولش برگردد یا نه،یا به کلی از برگشتن به آن‌جا غافل باشد،یا بخواهد برگردد ولی مردد باشد که ده روز در آن‌جا بماند یا نه،یا آن که از ده روز ماندن در آن‌جا و مسافرت از آن‌جا غافل باشد،باید از وقتی که می‌رود تا برمی‌گردد و بعد از برگشتن،نمازهای خود را تمام بخواند.
مسأله 1352- اگر به خیال این که رفقایش می‌خواهند ده روز در محلی بمانند، قصد کند که ده روز در آن‌جا بماند و بعد از خواندن یک نماز چهار رکعتی بفهمد که آنها قصد نکرده‌اند،اگرچه خودش هم از ماندن منصرف شود،تا مدتی که در آن‌جا هست،باید نماز را تمام بخواند.
مسأله 1353- اگر مسافر بعد از رسیدن به هشت فرسخ سی روز در محلی بماند و در تمام سی روز در رفتن و ماندن مردد باشد،بعد از گذشتن سی روز اگرچه مقدار کمی در آن‌جا بماند،باید نماز را تمام بخواند ولی اگر پیش از رسیدن به هشت فرسخ در رفتن بقیه راه مردد شود،از وقتی که مردد می‌شود،باید نماز را تمام بخواند.
مسأله 1354- مسافری که می‌خواهد نه روز یا کمتر در محلی بماند اگر بعد از آن که نه روز یا کمتر در آن‌جا ماند،بخواهد دوباره نه روز دیگر یا کمتر بماند همین‌طور تا سی روز،روز سی و یکم باید نماز را تمام بخواند.
مسأله 1355- مسافری که سی روز مردد بوده،در صورتی باید نماز را تمام بخواند که سی روز را در یک‌جا بماند،پس اگر مقداری از آن را در جایی و مقداری را در جای دیگر بماند،بعد از سی روز هم باید نماز را شکسته بخواند.
کتابرساله توضیح المسائل حضرت آیة الله العظمی امام خمینی (س)صفحه 241