6-شک در نماز مستحبی

‏‏ ‏

‏‏6-شک در نماز مستحبی‏

‏‏         مسأله 1193- اگر در شماره رکعت‌های نماز مستحبی شک کند،چنانچه طرف ‏‎ ‎‏بیشتر شک،نماز را باطل می‌کند،باید بنا را بر کمتر بگذارد؛مثلاً اگر در نافلۀ صبح شک ‏‎ ‎‏کند که دو رکعت خوانده یا سه رکعت،باید بنا بگذارد که دو رکعت خوانده است و اگر ‏‎ ‎‏طرف بیشتر شک،نماز را باطل نمی‌کند؛مثلاً شک کند که دو رکعت خوانده یا یک ‏‎ ‎‏رکعت به هر طرف شک عمل کند،نمازش صحیح است.‏

‏‏         مسأله 1194- کم شدن رکن،نافله را باطل می‌کند بنابر احتیاط واجب،ولی زیاد ‏‎ ‎‏شدن رکن،آن را باطل نمی‌کند،پس اگر یکی از کارهای نافله را فراموش کند و موقعی ‏‎ ‎‏یادش بیاید که مشغول رکن بعد از آن شده باید آن کار را انجام دهد و دوباره آن رکن را ‏‎ ‎‏به‌جا آورد؛مثلاً اگر در بین رکوع یادش بیاید که سوره را نخوانده،باید برگردد و سوره ‏‎ ‎‏را بخواند و دوباره به رکوع رود.‏

‏‏         مسأله 1195- اگر در یکی از کارهای نافله شک کند،خواه رکن باشد یا غیر ‏‎ ‎‏رکن،چنانچه محل آن نگذشته،باید به‌جا آورد و اگر محل آن گذشته،به شک خود ‏‎ ‎‏اعتنا نکند.‏

‏‏         مسأله 1196- اگر در نماز مستحبی دو رکعتی،گمانش به سه رکعت یا بیشتر برود یا ‏‎ ‎‏گمانش به دو رکعت یا کمتر برود باید به همان گمان عمل کند،مگر آن که موجب ‏‎ ‎‏بطلان باشد که در این صورت گمان،حکم شک را دارد،مثلاً اگر گمانش به یک رکعت ‏‎ ‎‏می‌رود احتیاطاً باید یک رکعت دیگر بخواند.‏

‏‏         مسأله 1197- اگر در نماز نافله کاری کند که برای آن سجدۀ سهو واجب می‌شود،یا ‏
‏‎

‏‏         مسأله 1198- اگر شک کند که نماز مستحبی را خوانده یا نه،چنانچه آن نماز مثل ‏‎ ‎‏نماز جعفر طیّار وقت معیّن نداشته باشد،بنا بگذارد که نخوانده است.و همچنین است ‏‎ ‎‏اگر مثل نافلۀ یومیه وقت معیّن داشته باشد و پیش از گذشتن وقت شک کند که آن را ‏‎ ‎‏به‌جا آورده یا نه،ولی اگر بعد از گذشت وقت شک کند که خوانده است یا نه،به شک ‏‎ ‎‏خود اعتنا نکند.‏

‏‏ ‏

‏‎