احکام جنابت
مسأله 345- به دو چیز انسان جنب می‌شود:اول:جماع.دوم:بیرون آمدن منی،چه در خواب باشد یا بیداری،کم باشد یا زیاد،با شهوت باشد یا بی‌شهوت،با اختیار باشد یا بی‌اختیار.
مسأله 346- اگر رطوبتی از انسان خارج شود و نداند منی است یا بول یا غیر اینها چنانچه با شهوت و جستن بیرون آمده و بعد از بیرون آمدن آن،بدن سست شده،آن رطوبت حکم منی دارد،و اگر هیچ‌یک از این سه نشانه یا بعضی از اینها را نداشته باشد،حکم منی ندارد.ولی در زن و مریض لازم نیست آن آب با جستن بیرون آمده باشد،بلکه اگر با شهوت بیرون آمده باشد در حکم منی است و لازم نیست بدن او سست شود.
مسأله 347- اگر از مردی که مریض نیست،آبی بیرون آید که یکی از سه نشانه‌ای را که در مسأله پیش گفته شد داشته باشد و نداند نشانه‌های دیگر را داشته یا نه، چنانچه پیش از بیرون آمدن آن آب،وضو نداشته،باید وضو بگیرد.
مسأله 348- مستحب است انسان بعد از بیرون آمدن منی بول کند،و اگر بول نکند و بعد از غسل رطوبتی از او بیرون آید،که نداند منی است یا رطوبت دیگر،حکم منی دارد.
مسأله 349- اگر انسان جماع کند و به اندازۀ ختنه‌گاه یا بیشتر داخل شود،در زن باشد یا در مرد،در قُبُل باشد یا در دُبُر،بالغ باشند یا نابالغ اگرچه منی بیرون نیاید هر دو جنب می‌شوند.
مسأله 350- اگر شک کند که به مقدار ختنه‌گاه داخل شده یا نه،غسل بر او واجب نیست.
مسأله 351- اگر نَعُوذُ بِاللّٰه حیوانی را وطی کند؛یعنی با او نزدیکی نماید،و منی از او
کتابرساله توضیح المسائل حضرت آیة الله العظمی امام خمینی (س)صفحه 61
بیرون آید غسلِ تنها،کافی است.و اگر منی بیرون نیاید،چنانچه پیش از وطی وضو داشته باز هم غسل تنها،کافی است.و اگر وضو نداشته احتیاط واجب آن است که غسل کند،وضو هم بگیرد.
مسأله 352- اگر منی از جای خود حرکت کند و بیرون نیاید،یا انسان شک کند که منی از او بیرون آمده یا نه،غسل بر او واجب نیست.
مسأله 353- کسی که نمی‌تواند غسل کند ولی تیمم برایش ممکن است،بعد از داخل شدن وقت نماز بدون جهت با عیال خود نزدیکی کند اشکال دارد،ولی اگر برای لذت بردن یا ترس از برای خودش باشد اشکال ندارد.
مسأله 354- اگر در لباس خود منی ببیند و بداند که از خود اوست و برای آن غسل نکرده،باید غسل کند و نمازهایی را که یقین دارد،بعد از بیرون آمدن منی خوانده قضا کند،ولی نمازهایی را که احتمال می‌دهد بعد از بیرون آمدن آن منی خوانده،لازم نیست قضا نماید.
کتابرساله توضیح المسائل حضرت آیة الله العظمی امام خمینی (س)صفحه 62