ترجمۀ اذان و اقامه

‏‏ ‏

‏‏ترجمۀ اذان و اقامه‏

‏‏«اَللّٰهُ اکْبَرُ» یعنی خدای تعالی بزرگ‌تر از آن است که او را وصف کنند.‏

‏‏«اَشْهَدُ انْ لاٰ ‏‎ ‎‏الٰهَ الَّا اللّٰهُ» یعنی شهادت می‌دهم که غیر خدایی که یکتا و بی‌همتا است خدای دیگری ‏‎ ‎‏سزاوار پرستش نیست.‏

‏‏«اَشْهَدُ انَّ مُحَمَّداً رَسُولُ اللّٰه» یعنی شهادت می‌دهم که حضرت ‏‎ ‎‏محمد بن عبداللّٰه صلی الله علیه و آله و سلم پیغمبر و فرستادۀ خداست.‏

‏‏«اَشْهَدُ انَّ عَلِیّاً امیرُالمُؤْمنینَ وَلِیُّ ‏‎ ‎‏اللّٰهِ» یعنی شهادت می‌دهم که حضرت علی علیه الصلاة و السلام امیرالمؤمنین و ولیّ ‏‎ ‎‏خدا بر همۀ خلق است.‏

‏‏«حَیَّ عَلَی الصّلاة» یعنی بشتاب برای نماز.‏

‏‏«حَیَّ عَلَی الْفَلاٰحِ» ‎ ‎‏یعنی بشتاب برای رستگاری.‏

‏‏«حَیَّ عَلیٰ خَیْرِ الْعَمَلِ» یعنی بشتاب برای بهترین کارها که ‏‎ ‎‏نماز است.‏

‏‏«قَدْ قٰامَتِ الصّلاة» یعنی به تحقیق نماز برپا شد.‏

‏‏«لاٰ الٰهَ الَّا اللّٰهُ» یعنی خدایی ‏‎ ‎‏سزاوار پرستش نیست مگر خدایی که یکتا و بی‌همتا است.‏

‏‏         مسأله 920- بین جمله‌های اذان و اقامه باید خیلی فاصله نشود و اگر بین آنها بیشتر ‏‎ ‎‏از معمول فاصله بیندازد،باید دوباره آن را از سر بگیرد.‏

‏
‏‎

‏‏         مسأله 922- در پنج نماز اذان ساقط می‌شود:اول:نماز عصر روز جمعه.دوم:نماز ‏‎ ‎‏عصر روز عرفه که روز نهم ذی حجه است.سوم:نماز عشای شب عید قربان،برای ‏‎ ‎‏کسی که در مشعر الحرام باشد.چهارم:نماز عصر و عشای زن مستحاضه.پنجم:نماز ‏‎ ‎‏عصر و عشای کسی که نمی‌تواند از بیرون آمدن بول و غائط خودداری کند و در این ‏‎ ‎‏پنج نماز در صورتی اذان ساقط می‌شود که با نماز قبلی فاصله نشود یا فاصلۀ کمی بین ‏‎ ‎‏آنها باشد،ولی فاصله شدن نافله و تعقیب ضرر ندارد.‏

‏‏         مسأله 923- اگر برای نماز جماعتی اذان و اقامه گفته باشند،کسی که با آن جماعت ‏‎ ‎‏نماز می‌خواند،نباید برای نماز خود اذان و اقامه بگوید.‏

‏‏         مسأله 924- اگر برای خواندن نماز جماعت به مسجد رود و ببیند جماعت ‏‎ ‎‏تمام شده تا وقتی که صف‌ها به‌هم نخورده و جمعیت متفرق نشده،نمی‌تواند ‏‎ ‎‏برای نماز خود اذان و اقامه بگوید در صورتی که برای جماعت اذان و اقامه گفته ‏‎ ‎‏شده باشد.‏

‏‏         مسأله 925- در جایی که عده‌ای مشغول نماز جماعتند،یا نماز آنان تازه تمام شده ‏‎ ‎‏و صف‌ها به‌هم نخورده است،اگر انسان بخواهد فرادا یا با جماعت دیگری که برپا ‏‎ ‎‏می‌شود نماز بخواند،با سه شرط اذان و اقامه از او ساقط می‌شود:‏

‏‏اول:آن که برای آن نماز،اذان و اقامه گفته باشند.‏

‏‏دوم:آن که نماز جماعت باطل نباشد.‏

‏‏سوم:آن که نماز او و نماز جماعت در یک مکان باشد،پس اگر نماز جماعت، ‏‎ ‎‏داخل مسجد باشد و او بخواهد در بام مسجد نماز بخواند،مستحب است اذان و ‏‎ ‎‏اقامه بگوید.‏

‏
‏‎

‏‏         مسأله 927- کسی که اذان و اقامۀ دیگری را می‌شنود مستحب است هر قسمتی را ‏‎ ‎‏که می‌شنود بگوید ولی در حکایت اقامه که از دیگری بشنود از«حیّ علی الصّلاة»تا ‏‎ ‎‏«حیّ علی خیر العمل»را به امید ثواب بگوید.‏

‏‏         مسأله 928- کسی که اذان و اقامۀ دیگری را شنیده،چه با او گفته باشد یا نه،در ‏‎ ‎‏صورتی که بین آن اذان و اقامه و نمازی که می‌خواهد بخواند زیاد فاصله نشده باشد، ‏‎ ‎‏می‌تواند برای نماز خود اذان و اقامه نگوید.‏

‏‏         مسأله 929- اگر مرد اذان زن را با قصد لذت بشنود،اذان از او ساقط نمی‌شود.بلکه ‏‎ ‎‏اگر قصد لذت هم نداشته باشد،ساقط شدن اذان اشکال دارد.‏

‏‏         مسأله 930- اذان و اقامۀ نماز جماعت را باید مرد بگوید،ولی در جماعت زنان اگر ‏‎ ‎‏زن اذان و اقامه بگوید کافی است.‏

‏‏مسأله 931- اقامه باید بعد از اذان گفته شود و اگر قبل از اذان بگویند صحیح نیست.‏

‏‏         مسأله 932- اگر کلمات اذان و اقامه را بدون ترتیب بگوید،مثلاً«حیّ علی الفلاح» ‏‎ ‎‏را پیش از«حیّ علی الصّلاة»بگوید باید از جایی که ترتیب به‌هم خورده،دوباره ‏‎ ‎‏بگوید.‏

‏‏         مسأله 933- باید بین اذان و اقامه فاصله ندهد و اگر بین آنها به قدری فاصله دهد ‏‎ ‎‏که اذانی را که گفته اذان این اقامه حساب نشود مستحب است دوباره اذان و اقامه را ‏‎ ‎‏بگوید و نیز اگر بین اذان و اقامه و نماز به قدری فاصله دهد که اذان و اقامۀ آن نماز ‏‎ ‎‏حساب نشود،مستحب است دوباره برای آن نماز،اذان و اقامه بگوید.‏

‏‏         مسأله 934- اذان و اقامه باید به عربی صحیح گفته شود،پس اگر به عربی غلط ‏
‏‎

‏‏         مسأله 935- اذان و اقامه باید بعد از داخل شدن وقت نماز گفته شود و اگر عمداً یا ‏‎ ‎‏از روی فراموشی پیش از وقت بگوید باطل است.‏

‏‏         مسأله 936- اگر پیش از گفتن اقامه شک کند که اذان گفته یا نه باید اذان را بگوید، ‏‎ ‎‏ولی اگر مشغول اقامه شود و شک کند که اذان گفته یا نه،گفتن اذان لازم نیست.‏

‏‏         مسأله 937- اگر در بین اذان یا اقامه پیش از آن که قسمتی را بگوید شک کند که ‏‎ ‎‏قسمت پیش از آن را گفته یا نه،باید قسمتی را که در گفتن آن شک کرده بگوید،ولی ‏‎ ‎‏اگر در حال گفتن قسمتی از اذان یا اقامه شک کند که آنچه پیش از آن است گفته یا نه، ‏‎ ‎‏گفتن آن لازم نیست.‏

‏‏         مسأله 938- مستحب است انسان در موقع گفتن اذان،رو به قبله بایستد و با وضو ‏‎ ‎‏یا غسل باشد و دست‌ها را به گوش بگذارد و صدا را بلند نماید و بکشد و بین ‏‎ ‎‏جمله‌های اذان کمی فاصله دهد و بین آنها حرف نزند.‏

‏‏         مسأله 939- مستحب است بدن انسان در موقع گفتن اقامه آرام باشد و آن را از اذان ‏‎ ‎‏آهسته‌تر بگوید و جمله‌های آن را به‌هم نچسباند،ولی به اندازه‌ای که بین جمله‌های ‏‎ ‎‏اذان فاصله می‌دهد،بین جمله‌های اقامه فاصله ندهد.‏

‏‏         مسأله 940- مستحب است بین اذان و اقامه یک قدم بردارد،یا قدری بنشیند یا ‏‎ ‎‏سجده کند یا ذکر بگوید یا دعا بخواند یا قدری ساکت باشد یا حرفی بزند یا دو رکعت ‏‎ ‎‏نماز بخواند ولی حرف زدن بین اذان و اقامۀ نماز صبح مستحب نیست،ولی نماز ‏‎ ‎‏خواندن بین اذان و اقامۀ نماز مغرب را به امید ثواب بیاورد.‏

‏‏         مسأله 941- مستحب است کسی را که برای گفتن اذان معیّن می‌کنند،عادل و ‏‎ ‎‏وقت‌شناس و صدایش بلند باشد و اذان را در جای بلند بگوید.‏

‏‏ ‏

‏‏ ‏

‏‎