احکام وقت نماز

‏‏ ‏

‏‏احکام وقت نماز‏

‏‏         مسأله 742- موقعی انسان می‌تواند مشغول نماز شود،که یقین کند وقت داخل ‏‎ ‎‏شده است،یا دو مرد عادل به داخل شدن وقت خبر دهند.‏

‏‏         مسأله 743- نابینا و کسی که در زندان است و مانند اینها بنابر احتیاط واجب باید تا ‏‎ ‎
‏‎

‏‏         مسأله 744- اگر دو مرد عادل به داخل شدن وقت خبر دهند،یا انسان یقین کند که ‏‎ ‎‏وقت نماز شده و مشغول نماز شود و در بین نماز بفهمد که هنوز وقت داخل نشده، ‏‎ ‎‏نماز او باطل است.و همچنین است اگر بعد از نماز بفهمد که تمام نماز را پیش از وقت ‏‎ ‎‏خوانده ولی اگر در بین نماز بفهمد وقت داخل شده،یا بعد از نماز بفهمد که در بین ‏‎ ‎‏نماز وقت داخل شده،نماز او صحیح است.‏

‏‏         مسأله 745- اگر انسان ملتفت نباشد که باید با یقین به داخل شدن وقت مشغول ‏‎ ‎‏نماز شود،چنانچه بعد از نماز بفهمد که تمام نماز را در وقت خوانده،نماز او صحیح ‏‎ ‎‏است و اگر بفهمد تمام نماز را پیش از وقت خوانده یا بفهمد که در بین نماز وقت ‏‎ ‎‏داخل شده است،نمازش باطل است.‏

‏‏         مسأله 746- اگر یقین کند وقت داخل شده و مشغول نماز شود و در بین نماز شک ‏‎ ‎‏کند که وقت داخل شده یا نه،نماز او باطل است،ولی اگر در بین نماز یقین داشته ‏‎ ‎‏باشد که وقت شده،و شک کند که آنچه از نماز خوانده در وقت بوده یا نه،نمازش ‏‎ ‎‏صحیح است.‏

‏‏         مسأله 747- اگر وقت نماز به قدری تنگ است که به واسطۀ به‌جا آوردن بعضی از ‏‎ ‎‏کارهای مستحب نماز،مقداری از آن بعد از وقت خوانده می‌شود،باید آن مستحب را ‏‎ ‎‏به‌جا نیاورد.مثلاً اگر به واسطۀ خواندن قنوت،مقداری از نماز بعد از وقت خوانده ‏‎ ‎‏می‌شود،باید قنوت نخواند.‏

‏‏         مسأله 748- کسی که به اندازۀ خواندن یک رکعت نماز وقت دارد،باید نماز را به ‏‎ ‎‏نیت ادا بخواند ولی نباید عمداً نماز را تا این وقت تأخیر بیندازد.‏

‏
‏‎

‏‏         مسأله 750- کسی که مسافر است اگر تا مغرب به اندازۀ خواندن سه رکعت نماز ‏‎ ‎‏وقت دارد،باید نماز ظهر و عصر را بخواند،و اگر کمتر وقت دارد،باید فقط عصر را ‏‎ ‎‏بخواند و بعداً نماز ظهر را قضا کند.و اگر تا نصف شب به اندازۀ خواندن چهار رکعت ‏‎ ‎‏نماز وقت دارد،باید نماز مغرب و عشا را بخواند و اگر کمتر وقت دارد باید فقط عشا ‏‎ ‎‏را بخواند و بعداً مغرب را بدون نیت ادا و قضا به‌جا آورد،و چنانچه بعد از خواندن ‏‎ ‎‏عشا،معلوم شود که به مقدار یک رکعت یا بیشتر وقت به نصف شب مانده است باید ‏‎ ‎‏فوراً نماز مغرب را به نیت ادا به‌جا آورد.‏

‏‏         مسأله 751- مستحب است انسان نماز را در اول وقت آن بخواند و راجع به آن ‏‎ ‎‏خیلی سفارش شده است و هر چه به اول وقت نزدیک‌تر باشد بهتر است،مگر آن که ‏‎ ‎‏تأخیر آن از جهتی بهتر باشد،مثلاً صبر کند که نماز را به جماعت بخواند.‏

‏‏         مسأله 752- هرگاه انسان عذری دارد که اگر بخواهد در اول وقت نماز بخواند، ‏‎ ‎‏ناچار است با تیمم نماز بخواند،چنانچه بداند یا احتمال دهد که عذر او تا آخر وقت ‏‎ ‎‏باقی است،می‌تواند در اول وقت،نماز بخواند.ولی اگر مثلاً لباسش نجس باشد یا ‏‎ ‎‏عذر دیگری داشته باشد و احتمال دهد که عذر او از بین می‌رود بنابر احتیاط واجب ‏‎ ‎‏باید صبر کند تا عذرش برطرف شود و چنانچه عذر او برطرف نشد،در آخر وقت ‏‎ ‎‏نماز بخواند،و لازم نیست به قدری صبر کند که فقط بتواند کارهای واجب نماز را ‏‎ ‎‏انجام دهد،بلکه اگر برای مستحبات نماز مانند اذان و اقامه و قنوت هم وقت دارد ‏
‏‎

‏‏         مسأله 753- کسی که مسائل نماز و شکیات و سهویات را نمی‌داند و احتمال ‏‎ ‎‏می‌دهد که یکی از اینها در نماز پیش آید،باید برای یاد گرفتن اینها نماز را از اول وقت ‏‎ ‎‏تأخیر بیندازد.ولی اگر اطمینان دارد که نماز را به طور صحیح تمام می‌کند،می‌تواند در ‏‎ ‎‏اول وقت مشغول نماز شود،پس اگر در نماز مسأله‌ای که حکم آن را نمی‌داند پیش ‏‎ ‎‏نیاید نماز او صحیح است و اگر مسأله‌ای که حکم آن را نمی‌داند پیش آید،می‌تواند به ‏‎ ‎‏یکی از دو طرفی که احتمال می‌دهد،عمل نماید و نماز را تمام کند.ولی بعد از نماز ‏‎ ‎‏باید مسأله را بپرسد که اگر نمازش باطل بوده،دوباره بخواند.‏

‏‏         مسأله 754- اگر وقت نماز وسعت دارد،و طلبکار هم طلب خود را مطالبه می‌کند ‏‎ ‎‏در صورتی که ممکن است باید اول قرض خود را بدهد،بعد نماز بخواند،و همچنین ‏‎ ‎‏است اگر کار واجب دیگری که باید فوراً آن را به‌جا آورد پیشامد کند،مثلاً ببیند مسجد ‏‎ ‎‏نجس است که باید اول مسجد را تطهیر کند،بعد نماز بخواند.و چنانچه اول نماز ‏‎ ‎‏بخواند،معصیت کرده ولی نماز او صحیح است.‏

‏‏ ‏

‏‎