وقت نماز مغرب و عشا
مسأله 735- مغرب موقعی است که سرخی طرف مشرق که بعد از غروب آفتاب پیدا میشود،از بین برود.
مسأله 736- نماز مغرب و عشا هر کدام وقت مخصوص و مشترکی دارند:
وقت مخصوص نماز مغرب از اول مغرب است،تا وقتی که از مغرب به اندازۀ خواندن سه رکعت نماز بگذرد،که اگر کسی مثلاً مسافر باشد و تمام نماز عشا را سهواً در این وقت بخواند احتیاط مستحب آن است که بعد از نماز مغرب نماز عشا را دوباره بخواند،و وقت مخصوص نماز عشا موقعی است که به اندازۀ خواندن نماز عشا به نصف شب مانده باشد که اگر کسی تا این موقع نماز مغرب را عمداً نخواند باید اول نماز عشا و بعد از آن نماز مغرب را بخواند و بین وقت مخصوص نماز مغرب و وقت مخصوص نماز عشا وقت مشترک نماز مغرب و عشا است که اگر کسی در این وقت اشتباهاً نماز عشا را پیش از نماز مغرب بخواند و بعد از نماز ملتفت شود،نمازش صحیح است و باید نماز مغرب را بعد از آن بهجا آورد.
مسأله 737- وقت مخصوص و مشترک که معنی آن در مسألۀ پیش گفته شد برای اشخاص فرق میکند،مثلاً اگر به اندازۀ خواندن دو رکعت نماز از اول ظهر بگذرد، وقت مخصوص نماز ظهر کسی که مسافر است تمام شده و داخل وقت مشترک میشود،و برای کسی که مسافر نیست،باید به اندازۀ خواندن چهار رکعت نماز بگذرد.
مسأله 738- اگر پیش از خواندن نماز مغرب،سهواً مشغول نماز عشا شود و در بین نماز بفهمد که اشتباه کرده،چنانچه به رکوع رکعت چهارم نرفته است،باید نیت را به نماز مغرب برگرداند و نماز را تمام کند و بعد نماز عشا را بخواند،و اگر به رکوع
کتابرساله توضیح المسائل حضرت آیة الله العظمی امام خمینی (س)صفحه 134
رکعت چهارم رفته باید نماز را تمام کند،بعد نماز مغرب را بخواند.اما اگر تمام آنچه را خوانده،در وقت مخصوص نماز مغرب خوانده باشد و پیش از رکوع رکعت چهارم یادش بیاید،باید نیت را به نماز مغرب برگرداند و نماز را تمام کند و بعد از آن عشا را بخواند،ولی احتیاط مستحب آن است که بعد از نماز عشا دوباره مغرب و عشا را بخواند و این احتیاط خیلی خوب است.
مسأله 739- آخر وقت نماز عشا نصف شب است.و احتیاط واجب آن است که برای نماز مغرب و عشا و مانند اینها شب را از اول غروب تا اذان صبح حساب کرد،و برای نماز شب و مانند آن تا اول آفتاب حساب نمایند.
مسأله 740- اگر از روی معصیت،یا به واسطۀ عذری نماز مغرب یا نماز عشا را تا نصف شب نخواند،بنابر احتیاط واجب،باید تا قبل از اذان صبح،بدون این که نیت ادا و قضا کند بهجا آورد.
کتابرساله توضیح المسائل حضرت آیة الله العظمی امام خمینی (س)صفحه 135