به روح بلند و ملکوتی
حاج آقا مصطفی خمینی
یک باغ پر از ستاره مدهوشت بود
عطر نفس سحر در آغوشت بود
هنگام سفر به سرزمین اشراق
پیراهنی از سپیده تنپوشت بود
آیینۀ صبح دلگشا را بردند
تا عرش، فرشتۀ خدا را بردند
دلهای به خون نشسته در ظهری سرخ
بر شانۀ عشق مصطفا را بردند
چون عطر زلال آب جاری بودی
همسایۀ گلهای بهاری بودی
ما درک نکردیم ترا «یک قطره»
دریا دریا بزرگواری بودی
□ غلامرضا پروینی
حضورج. 21صفحه 253