تحلیلی تطبیقی از قیام امام حسین (ع) و قیام امام خمینی (س)
دکتر غلامحیدر ابراهیمبای سلامی
در نوشته حاضر سعی بر آن است تا در یک بررسی تطبیقی از دیدگاه جامعه شناسی تاریخی نشان دهیم که علت اساسی قیام امام حسین (ع) تداوم و تجدید اسلام پیامبر (ص) است و قیام امام خمینی (س) نیز با الهام از قیام امام حسین (ع) و در جهت تحقق اهداف به وقوع پیوسته است.
فرض اساسی ما در این پژوهش این است که هر دوی این قیامها با عنایت از دستورهای کلی اسلام دربارۀ تغییر و اصلاح جامعه به وقوع پیوسته اند و این دستورها برای همه زمانها قابل پیروی و تطبیق است.
در این بررسی ما از روشی که توماس اسپرگن در کتاب «فهم نظریه های سیاسی» پیشنهاد کرده است، بهره برده ایم.
و بنابراین در بخش اول از دیدگاه جامعه شناسی تاریخی آسیبهای جامعه اسلامی در زمان هر یک از دو رهبر بزرگ الهی مورد بررسی قرار می گیرد. (مانند : آسیبهای اعتقادی و مذهبی، آسیبهای سیاسی و اجتماعی جامعه اسلامی، آسیبهای اقتصادی و غارت بیت المال و آسیبهای فرهنگی و اخلاقی).
و در بخش دوم به راههای اصلاح و شیوه هایی که این دو رهبر برای درمان آسیبها و اصلاح جامعه پیشنهاد می کنند اشاره شده است. (مانند : اصلاح اندیشۀ دینی و تغییر نگرش مردم نسبت به دین، نفی سازش با حکومت جور، اهمیت دادن به نقش مردم، تشکیل حکومت و تبیین و تصریح ارزشهای اسلامی).
تاریخ زندگی بشر حاکی از آن است که در هر هنگام که جوامع را نابسامانی فرهنگی و اجتماعی فرا گرفته است، پیامبران و مصلحان به دستور خداوند در جهت هدایت مردم و نجابت و اصلاح جامعه اهتمام ورزیده اند.
کتابچکیده مقالات کنگره بین المللی امام خمینی(س) و فرهنگ عاشورا 11 تا 12 خرداد 1374، تهرانصفحه 199
اسلام به عنوان کاملترین دین الهی بر محمد (ص) نازل شد تا هم جامعه زمان وی اصلاح گردد و هم حاوی اصول و دستورهایی باشد که برای آحاد بشر در هر زمان قابل پیروی باشد و موجب هدایت و نجات جامعه گردد.
کتابچکیده مقالات کنگره بین المللی امام خمینی(س) و فرهنگ عاشورا 11 تا 12 خرداد 1374، تهرانصفحه 200