انقلاب اسلامی و نهضت حسینی
حجة الاسلام و المسلمین محمد واعظ زاده خراسانی
حادثه کربلا رخدادی بی نظیر است و به دلیل عظمت بی نظیر این حادثه ومنحصر به فرد بودن آن، آثار و تبعات آن نیز عظیم بوده و پاسداری و بزرگداشت آن، جهت احیای اهداف و انگیزه های مقدس این فداکاری، واجب قطعی است.
انگیزه قیام حسینی، جلوگیری ازحدوث یک انحراف عظیم و بدعت جدید درعرصه سیاست اسلامی بود، انحرافی که کیان و هستی اسلامی را تهدید می کرد و سررشته امور مسلمانها را به دست نااهلان می داد. جریان حوادث، پس از رحلت رسول اکرم (ص) به گونه ای بود که سرانجام به موروثی شدن خلافت انجامید، و قیام امام حسین (ع) مبارزه با چنین انحرافی، بود.
مصیبت کربلا به دلیل ویژگیهای خاص خود، بزرگترین و دردناکترین مصیبتی است که در تاریخ اسلام به وقوع پیوسته است. عاشورا ایام الله بوده و باید آن را زنده نگه داشت، دوام عزاداری سالار شهیدان، به صورت مرثیه خوانی، گریستن و گریاندن براساس مقاتل معتبر، دارای یک هدف اساسی است و آن عبارت است از حرکت دادن مردم در راه هدف اهل بیت و اقامه شریعت و برقراری عدل و احسان در جامعه و به طور خلاصه، امر به معروف و نهی از منکر، است.
یکی از امتیازات انقلاب اسلامی ایران رابطۀ مستقیم آن با ماه محرم و عزاداری حسین (ع) از آغاز تا کنون بوده است. بنابراین شیوه های عزاداری چه در شکل و چه در محتوا باید با ایده های مقدس انقلاب اسلامی، هماهنگ گردد و در این راستا یکی از وظایف علمای اسلام جلوگیری از بدعتها و انحرافات در کل زمینه های دینی است. از مصادیق بارز این انحرافات، شیوع قمه زنی و قفل زنی در مراسم عزاداری امام حسین (ع) است. همیشه روحانیون و خیر خواهان و مصلحان شیعه از این بدعت آشکار رنج برده اند.
کتابچکیده مقالات کنگره بین المللی امام خمینی(س) و فرهنگ عاشورا 11 تا 12 خرداد 1374، تهرانصفحه 184