نگرش فقهی به قیام عاشورا
حجة الاسلام و المسلمین سید رضا موسوی
در این مقاله کوشش شده است با اعتقاد به اصل عصمت و طهارت اهل بیت(ع) و تأکید بر حجیت گفتار و رفتار و سیره عملی ائمه هدی به شبهات و القائات برخی کج اندیشان و مقدس مآبان که پیرامون نهضت الهی و مقدس حسینی(ع) ایراد می شود از دیدگاه فقیهان شیعی به ویژه امام خمینی(ره) در دو بخش پاسخ داده می شود.
الف- بررسی نهضت از موضع نظر اصل مشروعیت در فازهایی مانند: عدم بیعت و مخالفت با حکومت یزید، وصیت امام و وصایت محمد حنفیه، هجرت به سوی مکه معظمه، همرته بردن زنان و کودکان، اعزام نماینده به کوفه، تبدیل حج به عمرده مفرده، عدم تقیه و سازش، پیاده شدن در بیابان کربلا، خرید اراضی نینوا، امر به معروف و نهی از منکر، درخواست مهلت از دشمنان، دادن رخصت به دوستان، موعظه و خطابه در میدان، اقامۀ نماز خوف در ظهر عاشورا، اقدام به جهاد مسلحانه تا مرز شهادت در راه خدا.
ب- برخی بررسیهای فقهی شامل مباحثی پیرامون جواز: دفن بی غسل و کفن اجساد شهدا، سخنرانی زنان در کوفه و شام، قصر و اتمام نماز حرم حسینی، زیارت قبور،گریه بر مصائب آن حضرت، لعن بر قاتلان، سجده بر تربت سیدالشهدا(ع)، خوردن آن برای شفا، تبرک به آن در کفن و ممنوعیت: نوح به باطل، قمه زنی و... در مراسم عزاداری سرور شهیدان.
کتابچکیده مقالات کنگره بین المللی امام خمینی(س) و فرهنگ عاشورا 11 تا 12 خرداد 1374، تهرانصفحه 164