علل نهضت حسین(ع)
حجة الاسلام و المسلمین کاظم مدیر شانه چی
برای درک حقیقت قضایای تاریخی می بایست موجبات واقعه را با سیر قهقرایی تاریخ وارسی کرد. فاجعۀ کربلا در بین قضایای تاریخ مشمول همین کلیت،یعنی محتاج به بررسی در علل واقعه است که متأسفانه با انبوه نوشته هایی که در پیرامون این قضیه نگاشته شده، دربارۀ علل تاریخی این ماجرا کمتر بحث شده است.
می دانیم که بین دو قبیلۀ بنی هاشم و بنی امیه از دیر باز خصومت وجود داشت، پس از ظهور اسلام و در نهایت، فتح مکه و شکست و انزوای بنی امیه، این خصومت به کینه مبدل گشت. در زمان خلفای اول و دوم، بخصوص خلیفۀ دوم فرزندان ابوسفیان(یزید و معاویه) وارد دو جناح اداری و نظامی حکومت اسلامی شدند. تلاش برای گرفتن ریاست به هر وسیلۀ ممکن، سرانجام در زمان عثمان پایه های حزب اموی را محکم ساخته و در نهایت موجب پایه گذاری سلسلۀ اموی به عنوان خلفای رسول الله (ص) شد.
نهضت امام حسین (ع) نه به عنوان یک حرکت قبیله و طایفه ای، بلکه به عنوان یک اصلاح طلبی، در شرایطی به وقوع می پیوندد که بنی امیه تمامی مواضع سیاسی، اقتصادی و فرهنگی را تسخیر کرده اند و جامعۀ اسلامی در شرف تغییر ماهیت اساسی است. امام (ع) نه تنها مانع نهایی شدن این تغییر ماهیت شد، بلکه شیوه ای ماندنی و جاویدان آفرید.
حرکت امام حسین (ع) و واقعه خونبار عاشورا و جانبازی وی چون برقی است که دیر یا زود فضای دلهای پاک را روشن خواهد نمود و فداکاری او درس انجام وظیفه ای است که بازماندگان را متوجه مسئولیت خود خواهد ساخت.
کتابچکیده مقالات کنگره بین المللی امام خمینی(س) و فرهنگ عاشورا 11 تا 12 خرداد 1374، تهرانصفحه 156