عدالت میراث متروک انبیا در حکومت اموی

‎ ‎

عدالت میراث متروک انبیا در حکومت اموی

‏ ‏

‏دکتر غلامحسین زرگرنژاد‏

‏ ‏

‏حماسۀ عاشورا در دشت نینوا در حقیقت و ماهیت خود، تجدید کشاکشی بود که هفتاد و شش سال پیش از آن، میان حضرت رسول(ص) و اشرافیت مشرک مکه، متعاقب جنگ بدر، پدید آمد. ‏

‏از سویی،سر سختی تمامی اشراف زمان هر یک از پیامبران الهی، از سرسختی آن رسولان امین، و سازش ناپذیری و ضرورت دگرگونی مناسبات ستم و جایگزینی نظام عدالت،نشأت می گرفت.‏

‏با رحلت حضرت رسول(ص) و در شرایطی که طایفۀ قریش عمر خود را در رهبری وانهاد، و بر خلاف وحی الهی و ابلاغ نبوی، نخستین بحران جدی در درون جامعۀ اسلامی رخ نمود و خود از جهت تبعات تفاسیر نظری مخالف سنت نبوی، خاصه در قلمرو اقتصادی و اصول مساوات و نیز از جهت کاهش دادن هوشیاریهای ظریف شرک شناسانه، ودر تسامح آمیزترین تفسیر، به دلیل عدم معرفت دقیق بر وظایف دوره تأویل و فقدان بنیانگذاران دعوت، گام به گام جدیترین اصول اجتماعی آئین اسلام، خاصه اصل عدالت، بر خلاف نص تفسیر شده و به نام اهمیت سبقت، باب«اجتهاد در مقابل نص» گشوده گشت. این خود آغازی بود بر ای ظهور تدریجی طبقۀ صحابۀ رفاه طلب، تکاثرگرا و مال اندوز، حاصل این چرخش به عثمان تکاثرگرا و تحکیم کننده مبانی تحولات مالی جدید،انجامید. پس از او«طبقۀجدید» ظهور یافته، عملاًبه سد قطور و بلندی در برابر علی بن ابیطالب(ع)، بدل گشت. ‏

‏نخستین بیانیۀ حکومتی امام(ع) دگرگونی قطعی سلسله مراتب اجتماعی عصر عثمان و به خصوص ضرورت تجدید سیاست مساوات و عدالت عصر نبوی را، مورد تأگید قرار می داد.‏


کتابچکیده مقالات کنگره بین المللی امام خمینی(س) و فرهنگ عاشورا 11 تا 12 خرداد 1374، تهرانصفحه 94
‏امّا شهادت امام در مسجد کوفه، پایانی بود بر تلاش جدی در راستای امحای بلیه اعاده شده بر جامعه مسلمانان ؛مسلمانانی که در تلاش برای احیای اسلام محمد(ص)، علی(ع) را تنها رها کردند، امام حسن مجتبی(ع) را طبعاً بیشتر تنها می گذاشتند و گذاشتند.‏

‏پس از مرگ معاویه، فشار یزید برای ستاندن بیعت از امام حسین(ع)، آغازی بود، بر برخوردی میان وارث انبیا، یا وارث عدالت با وارث ستمگری و اشرافیت که در کربلا به نقطۀ اوج خود رسید، و برای همیشه نام تشیع را با عدالت پیوند داد. ‏

‏معروف متروک که امام حسین(ع) ئدر سخنان خویش، بر آن تأکید دارد همان فقدان عدالت، و رواج منکر، همان استمرار بلیۀ اعاده شده است که حضرت علی(ع) در امحای آن ناکام ماند همچنانکه افشای آن را امام حسین(ع) در عاشورا به عهده داشت.‏

‏ ‏

 

کتابچکیده مقالات کنگره بین المللی امام خمینی(س) و فرهنگ عاشورا 11 تا 12 خرداد 1374، تهرانصفحه 95