اسلام ناب در صحرای سرخ کربلا

‏‏اسلام ناب در صحرای سرخ کربلا‏

‏‏پرویز خرسند‏

‏‏ ‏

‏‏در بلند ترین قله ای که خط راست و بی شکست و بی قطعی و فصل رسولان خدا را – از آدم تا خاتم – با پرچم سرخ و همیشه در اهتزاز مشخص می کند و نسلهای آمده و رفته و آینده را ره نموده است و ره می نماید و راه خواهد نمود و در آینده – دور یا نزدیک – این پرچم نمادین، که پنداری حلّۀ حریر و سپید بهشتی است که با آدم به زمین و با عشق و خشم و خون ((عباس بن علی)) آمیخته گشته است. ‏

‏‏اگر در رود عظیم خونی که در صدر اسلام سرچشمه گرفته است و تا امروز پر خروش تر از روز پیش، زمین و زمان را در نوردیده است، خون حسین (ع) و یارانش مفهوم خاص و یگانه ای یافته است و آن نبرد و آن شهادت، با هیچ انقلاب و شهادتی قابل مقایسه نبوده است و نیست ؛ به دلیل هنری است که حسین بن علی (ع) در ذرهّ ذرهّ زمان و مکان شهادتش نشانده است و انقلاب و شهادت را برای تمام تاریخ معنا کرده است. ‏

‏‏حسین (ع) و یارانش در شکل زندگی، سفر، امکان و زندگی و مرگ و رویارویی با دشمن و خطابه و و رجزهایی که ایراد می کردند، هم تاریخ می ساختند، هم اسلام راستین و رفتار مسلمانان را به نمایش می گذاشتند و هم به مردم زمانه و زمانهای در راه پیام می دادند که اسلام راستین چیست و مسلمان واقعی کیست؟‏