فلسفۀ تکرار مراسم عزاداری امام حسین (ع)
آیت الله محمد ابراهیم جنّاتی
برپاداری سوگواری و اقامۀ مراسم عزاداری حضرت امام حسین(ع) ازاعظم شعائر بوده و دارای فوائد دینی، اخلاقی واجتماعی – سیاسی است. ازاین روی همواره درطول تاریخ، دشمنان اسلام با تشکیل این گونه مجالس مخالف بوده اند. این مراسم دارای ویژگیهای خاص و منحصر به فردی، ازجمله ظالم ستیزی وزنده نگاه داشتن مکتب درقالب همدردی عاطفی با این عظیم و حفظ روحیۀ پیروان سیدالشهداء (ع)، می باشد؛
این است که به خاطر بزرگداشت صادقانۀ آن درمراسم عزای حسینی باید به شدت ازخلاف واقع گویی دربارۀ آن پرهیز نمود تابتوانندالهام بخش مبارزه و فداکاری و شهادت و نمونه ای درست برای امر به معروف ونهی از منکر،باشد.نکاتی درمراسم عزای حسینی ضروری است، ازجملۀ: استناد و انطباق آنها بامنطق، عقل و دلیل شرعی معتبر، توضیح اهداف قیام امام (ع)، جلوگیری ازامور خلاف شرع درحین مراسم و بیان واقعیات تاریخی می باشد.
یکی ازوسیله هایی که می تواند واقعۀ عاشورا را درقالب هنری به تجسم درآورد، شبیه خوانی و تعزیه است که اگر با توجه به روشهای هنری و پرهیز از اموری که خلاف واقع، منطق و عقل است، برگزار شود، یکی از بهترین ابزار است. البته نکاتی باید درضمن آن رعایت شوند که برخی از آنها عبارتند از: اصولی بودن اشعار آن، واقع گرایی، رعایت احکام شرعی درضمن آن و کوشش درجهت تکمیل این هنر برای هماهنگی آن با ذهنیت کنونی جوامع بشری.
ازمواردی که در عزاداری محرّم مغایر احکام شرعی است، قلمه زنی و امثال آن می باشدکه مغایرعقل و روش ائمه هدی و شیوۀ فقها، و سیرۀ متشرعه عقلاست و لذا جزء شعائردینی به حساب نمی آید.
کتابچکیده مقالات کنگره بین المللی امام خمینی(س) و فرهنگ عاشورا 11 تا 12 خرداد 1374، تهرانصفحه 48
برهمۀ گویندگان، نویسندگان آگاه است که ضمن بیان درست اهداف عاشورا، رفتارها و عقاید ناپسند درمورد آن را برای مردم تبیین کنند.
کتابچکیده مقالات کنگره بین المللی امام خمینی(س) و فرهنگ عاشورا 11 تا 12 خرداد 1374، تهرانصفحه 49