حسین (ع) وارث و پویندۀ راه انبیا عرصۀ قیام حسینی به قرآن
مهندس عبدالعلی بازرگان
وراثتی که ازانبیا و اولیا الهی به امام حسین (ع) رسید- ودرزیارت وارث چندین مرتبه تکرار می شود –چیست؟ وچگونه انتقال یافته است؟
آنچه ازکتاب و سنت استفاده می شود، این است که، کتاب،عترت، خلق و خوی و خصلتهای خردمندانه ازجملۀ این میراثهاست.نهضتی که حسین (ع) با قیام خود به وجود آورد. نمایشی ازحرکت انبیاء است.امام(ع) یک مصلح اجتماعی است، چنانچه انبیا بودند. او همچون شعیب درموضع یک مصلح اجتماعی است، همچون موسی (ع) برای نجات از قوم ستمکار از مدینه خارج می شود. همچون ابراهیم (ع)، اعلام برائت از مشرکین می کند و به خدا توکل می نماید.همچون پیامبرخاتم(ص) پاسخ سپاه اعزامی یزید به مکه را می دهد، همچون یحیی و انبیای بنی اسرائیل خویش را برای شهادت آماده ساخت.
امام (ع) درطول مسیر خود ازمدینه تا مکه و ازمکه تاکربلا درپاسخ ناصحین و دشمنان و دوستان با آیات قرآن سخن می گفت، آیاتی که درقرآن، از زبان هر یک از انبیا بیان شده است و عملاً به این گونه نقش خویش را گوشزد می کرد. این شیوه به کرّات از جانب امام حسین (ع) نیز استفاده می شد. در تمام این گفتگوها، دائماً حرکت امام (ع) با حرکت انبیا – از آدم تا خاتم – تطبیق می شد.
ملاحظه می شود که چگونه گزینش و کاربرد آیات بر درک، فهم و میزان آشنایی اشخاص با قرآن دلالت می نماید. این مورد در گقتگوهای حضرت زینب (س) نیز به چشم می خورد.
بنابراین در کنار همۀ آثار و دستاوردهای نهضت عاشورا، می بینیم بخش بزرگی از قرآن نیز عملاً تفسیر شد و مصادیق آن نشان داده شد.
کتابچکیده مقالات کنگره بین المللی امام خمینی(س) و فرهنگ عاشورا 11 تا 12 خرداد 1374، تهرانصفحه 34