جماران دلتنگ توست

‏‏جماران دلتنگ توست‏

‏‏ ‏

‏ اسماعیل خلیل ابوصالح‏

‏‏اوج اشتیاق آدمی گریه است؛ ‏

‏‏اما آیا مرثیه از عطش می کاهد؟‏

‏‏مزار تو را به طواف، هزاران هزار می گردند‏

‏‏و جای اشک از دیده خون می بارند‏

‏‏گفتند: تن تو را خاک به خود پوشید‏

‏‏و مگر خاک را یارای پوشاندن روشنی ست؟‏

‏‏اگر بگویند امروز تو را گور به بر دارد‏

‏‏خواهم گفت: درنگ کنید! که خاک به سخن خواهد آمد‏

‏‏آسمان نیز به خود می بالد‏

‏‏که از حضور تو منزلت یافته است‏

‏‏اگر بگویند در مرگ فنا خواهد بود‏

‏‏خواهم گفت: پایان تو آغاز اوست.‏

‏‏تو چون دریایی‏

‏‏و هزاران هزار موج و توفانها‏

‏‏در قاموس تو برتری خواهند یافت‏

‏‏مرگ ادعا می کند که تو را چون کتابی ‏

‏‏خواهد بست‏

‏‏کتابی که در واژگانش‏

‏‏خم شدن نیست‏

‏‏مرگ دروغ می گوید‏

‏‏که در توانش نیست‏

‏
‏‎

‏‏کسی که آسمان‏

‏‏او را‏

‏‏با کرامتهایش جاودان ساخته است.‏