و سفر دلتنگی آغاز کن

‏‏و سفر دلتنگی آغاز کن‏

‏‏ ‏

‏‏ ماهر حمصی الجاسم‏

‏‏1‏

‏‏و سفر دلتنگی آغاز می کند‏

‏‏این کوچه ها‏

‏‏سوار بر توسن ابر‏

‏‏باران می بارد‏

‏‏بارانی حسینی راه‏

‏‏و گلها جان می گیرند.‏

‏‏2‏

‏‏در اشک پناه می گیرم‏

‏‏وصیتها را گرد می آورم‏

‏‏تلخی گریه را شکایت می برم‏

‏‏خمینی هنوز در جان ما مقیم است، ‏

‏‏باقیماندۀ یک سفر.‏

‏‏3‏

‏‏این دستهای من است‏

‏‏و سورۀ شفق‏

‏‏و تپش چشمها می نگرند‏

‏‏و می تراوند‏

‏‏با تو به اوج می رسیم‏

‏‏با جان و دل‏

‏‏کفر نگفته است‏

‏
‏‎

‏‏و سفر دلتنگی آغاز می کند‏

‏‏می تراود‏

‏‏و وسعت اشک ‏

‏‏سیاهی را می نوشد.‏