موسم چشم

‏‏موسم چشم‏

‏‏ ‏

‏ عبدالجبار کاکایی‏

‏‏به آن چشم بیدار در خون نشسته‏

‏‏مرید نگاه توام چشم بسته‏

‏‏ نصیب من است از بیابان و چشمه‏

‏‏ لبی سخت تشنه، تنی سخت خسته‏

‏‏گذشتند دلبستگان نگاهت‏

‏‏پرستو وش از بامها دسته دسته‏

‏‏ تو آیینه ای، آتشی، آفتابی‏

‏‏ شکوفا و شفاف و از خویش رسته‏

‏‏نگاه مرا برده تا بی نهایت‏

‏‏در آن چشم، آیینه ای نقش بسته‏

‏‏ شکوفا شد از موسم چشمهایت‏

‏‏  بهاری که در شاخه هایم نشسته‏