آمد به دستگیری این باغ

‏‏آمد به دستگیری این باغ‏

‏‏ ‏

‏‏ سلمان هراتی‏

‏‏برزیگر قدیمی این دشت‏

‏‏وقتی که کشت را به خطر دید‏

‏‏در باغ، بذر حادثه افشاند‏

‏‏گاه سفر، به غربت تبعید‏

‏‏ این  کاروان  برای  رسیدن‏

‏‏ یک  چند، بی بهانه  سفر  کرد ‏

‏‏  بی ماهتاب روشن رویش ‏

‏‏  خون خورد و بی سپیده، سحر کرد‏

‏

‏‏این باغ، بی حضور قدومش ‏

‏‏یک چند بی شکوفه به سر برد‏

‏‏گاهی، که گاه رویش گل بود‏

‏‏دیدیم وای! تیشه به سر خورد‏

‏

‏‏ یک روز بعد همهمۀ آب‏

‏‏  در باغ، دار حادثه رویید‏

‏‏ در دشت، باد فاجعه می خواند: ‏

‏‏  این راه را سواره بپویید‏

‏‏ آمد صدای مرد سواری‏

‏‏ از منتهای خشم بیابان‏

‏
‏‎

‏‏در چشم او نهان شده باران‏

‏£

‏‏ ای تشنگان! هزارۀ باران‏

‏‏ آیینه را غبار بشوییم‏

‏‏ پیغام آب را به سواران‏

‏‏ در روزهای بدرقه گوییم‏

‏£

‏‏آمد به دستگیری این باغ‏

‏‏آمیخت با سلیقۀ باران‏

‏‏در زَمهریر بهمن آن سال ‏

‏‏گل کاشت پا به پای بهاران‏

‏‎