بیعت

‏‏بیعت‏

‏‏ ‏

‏‏ فاطمه راکعی‏

‏‏جادۀ عشق را گلاب زدند‏

‏‏بارۀ عشق را رکاب زدند‏

‏‏چشمشان چون ز عشق پرسیدی‏

‏‏حرفها با تو بی جواب زدن‏

‏‏پرعطش از سبوی بیتابی‏

‏‏چند پیمانه التهاب زدند ‏

‏
‏‎

‏‏هی چو بر مرکب شتاب زدند‏

‏‏بر فراز سپهر نیلی رنگ‏

‏‏پرچم سرخ انقلاب زدند‏

‏‏اخترانی که تا شکفتن صبح‏

‏‏خیمه در باغ ماهتاب زدند‏

‏‏آری، آن شب که خیل بیداران‏

‏‏مست و بیتاب، راه خواب زدند‏

‏‏آسمانی ستاره، بیعت را‏

‏‏بوسه بر دست آفتاب زدند‏