امام آینه ها

‏‏امام آینه ها‏

‏‏ ‏

‏ فاطمه راکعی‏

‏‏به شهر شب زدگان همچو آرزویی دور‏

‏‏امام آینه ها آمد از کرانۀ نور‏

‏‏رسید عاصی و عاشق، پر از عطوفت و خشم‏

‏‏چو روح صاعقه از اوج قلّه های غرور‏

‏‏ستاره ها همه فریادِ نور سردادند ‏

‏‏غریو  شوق  برآمد  ز چشمه های  بلور‏

‏
‏‎

‏‏غرور کاذبشان ز آن همه تجلّی و نور‏

‏‏به  چشم خانۀ او  ازدحام  آینه هاست‏

‏‏چو خیل ذرّه که دارد در آفتاب حضور‏

‏‏بگو چه کرد قیامت به برکه های خموش؟‏

‏‏بگو چه گفت نگاهت به صخره های صبور؟  ‏

‏‏کز آن به همهمه برخاست موجهای قیام ‏

‏‏وزین به غلغله جوشید چشمه های شعور‏

‏‏تو آرزوی محالی که ممکن آمده است‏

‏‏مگر تو روح خدایی که کرده است ظهور‏

‏‏تو  را امامت آیینه ها مبارک باد‏

‏‏گزند زنگی و زنگار از حریم تو دور...‏