یادمان آتش سوزی مسجد الاقصی
اگر لباس انسان بر تن کنند.
در حالیکه در درون تُهی از صفاتِ انسانی هستند.
و از هر صفتِ خوب و نیکی به دور باشند.
دست خود را به خون بندگان خُدا آلوده کنند.
سالخوردگان آنها را به قتل برسانند.
تبسّم را بر لبان کودکانشان بمیرانند.
و زمین را که مکانِ امنیت و آرامش مردم است به اشغال خود درآورند.
اگر این گروه جنایتکار و ناپاک یعنی «اسرائیل»
دشمنان خدا شوند و متّصف به آنچه شوند که خداوند در خصوص آنها بیان فرموده است.
آنانکه از روی کینه و عداوت، آن حریق گسترده را در مسجد الاقصی برافروختند.
(باید بدانند): که: دیری نخواهد پائید که آن آتش، آن آتشی که خود به پا کردند، آنها را طعمه خود خواهد ساخت.
چه بسا خداوند به آنها چندی مهلت دهد، در حالیکه آنها را از یاد نبرده است.
اگر اسرائیل مکر و فریبِ مردم را قصد کند.
آن چیزی که هر وجدانی را به لرزه در می آورد.
و اعماق دل هر انسانی را به درد می آورد.
(باید بداند): که: پیروزی از آن ما خواهد شد.
و صبح صادق، تبسّم خود را به روی ما خواهد گشود.
و انوار شادی بخش این پیروزی جهان را در بر خواهد گرفت.
حضورج. 22صفحه 248
و صحن و سرای مسجد دوباره آباد خواهد شد.
و منبر، سرودی دگر خواهد یافت، چقدر حزن و اندوه؟!
و دعا و مناجات به سوی آسمان بلند خواهد شد. که ای خدای من:
چه دعائی نیکو! چه فریادی زیبا!
و سرزمین (همیشه) فلسطین به اهل آن باز خواهد گشت.
و قدس (عزیز) دگر بار وطن ما خواهد شد.
حضورج. 22صفحه 249