نیایش
سپاس ای مهربانترین
خداوندا، سپاسگزارم که نامهایت را به من آموختهای که با زمزمۀ آنها آرام میشوم.
خداوندا، سپاسگزارم که آینهام را از غبارها پاک کردهای تا هستی را نگاه کنم.
خداوندا، سپاسگزارم که به من نیروی فهمیدن هستی را بخشیدهای تا آینهام را نور شناخت
آفتابی کند.
خداوندا، سپاسگزارم که دِلِ حقیرم را با یادت بزرگ کردهای. آخر دلی که تو در آن
باشی از جهان بزرگتر است.
خداوندا، از اینکه همیشه با منی، سپاسگزارم
خداوندا، از اینکه نمیگذاری آینۀ دلم جز تو را نشان بدهد. سپاسگزارم. سپاس، سپاس،
سپاس ای مهربانترینِ مهربانها.
ترنم کلمات
آینههای خوبی
اگر در برابر آینه، گُل بگذاریم. آینه گل را نشان میدهد؛ و آینه،
همان گل است.
اگر در برابر آینه، خار بگذاریم، آینه، خار را نشان میدهد؛ و آینه،
همان خار است.
ما آینهای در برابر جهانیم. اگر به گل فکر کنیم، گلیم؛ اگر به خار
فکر کنیم، خاریم.
اگر گل را از برابر آینه برداریم، آینه، دیگر گل را نشان نمیدهد؛
آینه، حافظه ندارد.
امّا ما به هر چه بیندیشیم، جزئی از ما میشود و دیگر از آینۀ ذهن
ما بیرون نمیرود. ذهن، آینهای است که حافظه دارد.
آنهایی که میخواهند خوب باشند، به چیزهای خوب فکر میکنند،
تا آینهشان سرشار از خوبها شود.
مجلات دوست نوجوانانمجله نوجوان 155صفحه 27