کرامت در قرآن کریم
جناب آقای محمد هادی فلاح
کرامت، یعنی هرگاه بنده بخواهد، می تواند بر بساط مناجات بایستد. کرامت، یعنی هر وقت بخواهی، می توانی خداوند را بخوانی و از او بخواهی. کرامت، یعنی همین که بنده گفت: توبه، از او دستگیری و پذیرفته می شود و اگر آن را شکست، باز از او می پذیرند.
کرامت، یعنی توفیق مجاهده در ظاهر و تحقق مشاهده در باطن. کرامت، یعنی پیش از درخواست، دریافت کنی و قبل از استغفار، بخشیده شوی. کرامت، یعنی ﴿فَاذْکُرُونی أذْکُرْکُم﴾؛ نکته ای که درباره فرشتگان و پریان گفته نشده است. کرامت، یعنی﴿یحِبُّهُم وَیحِبُّونَه﴾، یعنی ﴿رَضِی اللهُ عَنْهُم وَ رَضُوا عَنْه﴾، یعنی ﴿الَّذِینَ آمَنُوا اَشُدُّ حُبّاً للهِ﴾.
در این نگاشته در سه بخش با رویکرد قرآنی به کرامت و ملاکها و معیارهایی از آن پرداخته ایم.
در بخش نخست، به یادکرد قرآن کریم از کرامت و گونه های آن سخن رفته است و در بخش دوم، با عنوان ویژگیهای کرامت، چهار ویژگی برای کرامت برشمرده شده و در بخش سوم نیز با استناد به آیات قرآن کریم چند معیار برای کرامت ذکر گردیده است.
کتابمجموعه آثار همایش امام خمینی و قلمرو دین«کرامت انسان»: مجموعه مقالات، تهران: خرداد 1386صفحه 195
کتابمجموعه آثار همایش امام خمینی و قلمرو دین«کرامت انسان»: مجموعه مقالات، تهران: خرداد 1386صفحه 196