کرامت انسانی در سیره عملی امام خمینی(ره)
جناب آقای سید حسن قریشی کرین
کرامت انسانی، از زمره مفاهیمی است که با فطرت و سرشت انسان پیوند دیرینه و ناگسستنی دارد و انسان همواره به عنوان برترین مخلوق خداوند، در صدد کسب آن و رسیدن به جایگاه رفیع خود می باشد. قرآن کریم برترین کرامت را به انسان بخشیده و رسولان را مأمور به حفظ و احیای آن نموده است. کرامت انسانی در زمینه های فردی چون: بهره گیری از عقل و خرد، ایمان و تقوای الهی، برخورداری از آرامش روحی و جسمی به صورت عینی تبلور می یابد و از نمادهای اجتماعی کرامت انسانی می توان به: برقراری عدل، توجه به رفاه اقتصادی، برقراری امنیت، احیای ارزشهای الهی و توجه حاکمیت سیاسی به حقوق مردم اشاره کرد.
کرامت انسانی در طول تاریخ ایران، به ویژه در حاکمیت هایی که نظام طبقاتی از اصول مسلم آن بود، مورد بی عنایتی قرار گرفته و مردم برای احیای آن دست به قیام های مختلفی زدند که نهضت مشروطه و انقلاب اسلامی از مهمترین آن می باشد.
در این نوشتار، بعد از تبیین نمادهای کرامت انسانی در دو بُعد فردی و اجتماعی به سراغ منش حکومتی امام خمینی(ره) رفته ایم و معتقدیم که سیره عملی ایشان متفاوت از حکومتهای قبلی است و در جهت احیای کرامت حقیقی انسان می باشد.
امام خمینی(ره) که از تربیت شدگان مکتب علوی است، با توجه به مردم در امور حکومتی و برخورد پدرانه با آنان، اتکا به مردم در اداره کشور و احترام گذاشتن به نظرات آنها، قانونگرایی و توجه به آرای عمومی و نیز آزادیهای مشروع و برابری انسانها، کرامت انسانی را عینیت بخشید و الگویی شایسته را به جهانیان ارائه نمود.
کتابمجموعه آثار همایش امام خمینی و قلمرو دین«کرامت انسان»: مجموعه مقالات، تهران: خرداد 1386صفحه 155