درآمد گونه ای بر «کرامت انسان در نهج البلاغه»
حجت الاسلام و المسلمین عبدالمجید معادیخواه
شاید مهمتر از نکته ای که در ترتیب پیدایش جهان نهفته است و به سادگی از آن گذشته ایم، تعبیرهایی باشد که به رمز کرامت انسان مربوط است؛ «و استأدی الله سبحانه الملائکة و دیعته لدیهم و عهد وصیته إلیهم فی: الاذعان بالسجود له و الخشوع لتکرمته ...».
آیا در این تعبیر شفاف، جای هیچ درنگ و تردیدی است؟ تعبیری که در آن به روشنی سخن از «کرامت» ویژه ای است در انسان که فرشتگان خدا باید در برابرش کرنش کنند. بر این اساس، نویسنده در مقاله خود مطالب ذیل را آورده است:
1. در آغاز، پرسشی از میخائیل نعیمه به چالش کشیده شده است؛
2. تأملی در خطبه های یک تا پنج با نگاهی معطوف به موضوع مقاله؛
3. درنگی درباره تفاوت دیدگاه علوی با اعلامیه جهانی حقوق بشر؛
4. از خود بیگانگی قدرت و زورمداری زمینه ای برای لگدکوب شدن کرامت انسان؛
5. سرکوبی مطلق گرایان در حمایت از کرامت انسان؛
6. تأملی در زمینه قوانین کیفری اسلام با نگاهی معطوف به کرامت انسان؛
7. و سرانجام چشم انداز گفتمان کرامت انسانی در نهج البلاغه با طرح دوازده محور.
کتابمجموعه آثار همایش امام خمینی و قلمرو دین«کرامت انسان»: مجموعه مقالات، تهران: خرداد 1386صفحه 129