کرامت انسانی از منظر پیامبر اعظم(ص) با تأکید بر حکومت نبوی
جناب آقای نجفعلی غلامی
کرامت، یکی از مفاهیمی است که در فرهنگ اسلام با تأکید بسیار به کار رفته است و از جمله ارزشهایی است که باید به طور خاص مورد توجه قرار گیرد. کرامت، حافظ بسیاری از ارزشهای الهی و انسانی است و توجه به آن و پاسداری از حریم آن، از وظایف مهم محسوب می شود.
کرامت در حفظ دین و ارزشهای دینی نیز نقش بسزایی دارد. انسانهای کریم، حتی اگر اعتقادی به دین نداشته باشند، به آن جفا و خیانت نخواهند کرد.
پیامبر اعظم(ص) به عنوان انسانی که مصداق اکمل «کریم» بودند، یک نگاه کاملاً کریمانه به انسان داشتند و حکومت نبوی(ص) چون بر اساس اخلاق و کرامت انسانی بنا نهاده شده است، با فقر و بی عدالتی و تبعیض سر سازگاری ندارد.
در این نوشتار، سعی شده است موارد عینی جایگاه کرامت انسانی در حکومت پیامبر(ص) ترسیم گردد. از این رو، کرامت انسانی حکومت نبوی در برخورد با یهودیان و مسیحیان و نیز مشرکان به صورت مجزا و جداگانه مورد بررسی قرار گرفته و همچنین توجه جدی پیامبر اسلام(ص) به برخی از جنبه های کرامت انسانی مورد اشاره واقع شده است.
در خاتمه مقاله نیز به آسیب شناسی کرامت انسانی از منظر پیامبر اعظم(ص) توجه شده و دو مورد زیر به عنوان سرمنشأ آسیب های کرامت انسانی مطرح گردیده است:
1. غفلت و از خودبیگانگی؛
2. رعایت نکردن اخلاق و آداب اسلامی.
کتابمجموعه آثار همایش امام خمینی و قلمرو دین«کرامت انسان»: مجموعه مقالات، تهران: خرداد 1386صفحه 109