جلوه کرامت نفس در دیوان اشعار امام خمینی(ره)
سرکار خانم معصومه عبدی
شعر و ادبیات، از پدیده هایی است که همواره نقشی مؤثر در زندگی انسان داشته و از دیرباز مورد نظر فلاسفه، اندیشمندان و مربیان بوده است؛ چنانکه مکاتب گوناگون فکری و اعتقادی شعر را به منزله وسیله ای کارآمد جهت توسعه مفاهیم و معارف مختلف در جامعه دانسته و آنان را در پرورش انسان به گونه ای متناسب با هدف های خود به کار گرفته اند. امام خمینی(ره) نیز به عنوان اندیشمند قرن حاضر با بهره گیری از زبان شعر، معنای واقعی کرامت انسانی را در قالب کلمات در محور تعلیم و تربیت اسلامی به تصویر کشیده است و با اشاره ای ظریف عاشقی را به تصویر می کشد که انسانی کامل است و این انسان کامل از دیدگاه ایشان بخش رشد یافته ضمیر و ساختار روانی انسان است که حضرت امام(ره) آن را در خود احساس کرده و در بیان سمبولیک حضرت امام(ره) مرد کامل پیر مغان است. این پیر به زودی بیدارکننده وجود معنوی انسان است و پدیده ای ازلی است. این انسان کامل، مظهر عشق خداوندی است؛ الگویی که مظهر کمال در طریقت و نمودار اتصال به معشوق است و در ضمیر ناخودآگاه شاعر عارف، او را صدق و صفای باطنی راهبر می شود.
کتابمجموعه آثار همایش امام خمینی و قلمرو دین«کرامت انسان»: مجموعه مقالات، تهران: خرداد 1386صفحه 86