ارزش و جایگاه انسان در نظام هستی با محوریت کرامت انسان
جناب آقای حسنعلی مشهدی
جناب آقای حسین صالحی
در دین مقدس اسلام، انسان دارای جایگاه ویژه ای می باشد؛ ولی این جایگاه به طور بالقوه برای وی دیده شده است. رسیدن به این جایگاه که مقام عالی و برتر است، مشروط به رعایت اصول و همچنین تلاش و حرکت در آن جهت است. زمانی که از موضوع کرامت برای انسان صحبت می شود، اشاره به بعد معنوی و روحانی و به عبارتی، وجود غیر مادی وی می باشد؛ چون برای روح و روان کرامت متصور است و ضمیر آدمی قابلیت رشد و تعالی تا حد اعلا را دارد.
کلمه «کریم» و مشتقات دیگر باب کرامت، در زبان قرآن بر خداوند سبحان اطلاق شده است و خدای سبحان انسان را به عنوان نوع کریم معرفی کرده است؛ ﴿لَقَدْ کرَّمْنَا بَنِی آدَمَ وَ حَمَلْنَاهُمْ فـی الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ وَ رَزَقْنَاهُمْ مِنْ الطَّیبَاتِ وَ فَضَّلْنَاهُمْ عَلَی کثِیرٍ مِمَّنْ خَلَقْنَا تَفْضِیلاً﴾. (اسراء / 70)
انسان بر جمیع موجودات جهان فضیلت دارد. خداوند بعد از آفرینش و افاضه روح الهی به او چنین فرمود: ﴿فَتَبَارَک الله أَحْسَنُ الْخَالِقِینَ﴾. (مؤمنون / 14) این آفرین گفتن فقط جهت افاضه روح الهی است وگرنه در سایر شئون، حیوانهای دیگر با انسان از لحاظ تطور نطفه و علقه و مضغه و جنین و مانند آن شریکند و خدای متعال کرامت انسان را فقط در سایه علم و عمل صالح می داند. در این مقاله به شرح بیشتر موضوع و نمونه های عملی در سیره پیامبر اعظم(ص) و همچنین زندگی امام خمینی(ره) پرداخته شده است.
کتابمجموعه آثار همایش امام خمینی و قلمرو دین«کرامت انسان»: مجموعه مقالات، تهران: خرداد 1386صفحه 62